อือ.............. เป็น Case Study ที่ดีนะครับ............ ข้อความนี้เป็นกลางนะครับ........... ไม่เกี่ยวกับข้อความข้างบน สนใจมากก็หาว่ายุ่ง เจือก สนใจในระยะที่ควรก็หาว่า ไม่ดูแล สนใจบ้างไม่สนใจบ้างก็หาว่า ไม่จริงใจ ทำอะไรแต่ประโยชน์ส่วนตน ไม่สนใจเลยเพราะ โตๆ กันแล้ว น่าจะมีวิจารณญาณ ในการดำเนินชีวิตและปกครองตัวเองได้แล้ว ก็ถูกหาว่าเห็นแก่ตัว.......... สวัสดีครับ.......
อิอิ..แต่ต้องบอกไว้ก่อนนะครับว่า................ผมกับกล้วยไม่ได้มีอะไรกัน.........ไม่ว่าจะทางเพศ...........หรือทาง....ลบ อิอิ
มันอารายกันนักหนา เวลามีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเธอ ต้องมาโทษกัน ตีโพยตีพสย ว่าเป็นความผิดของผม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน หรือเรื่องอะไรก็ตาม ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน คุณจะโวยวายใส่ผมก่อน โทดผมเสมอว่าเพราะผมๆ มองข้ามความรู้สึกผมไปหมด ผมอยากจะบอกว่า ผมเต็มที่กับคุณแล้วนะ คุณบอกว่าผมเปลี่ยนไป ผมยอมรับว่าผมเปลี่ยน แต่ที่ผมยังไม่เปลื่ยน คือความรู้สึกที่มีต่อคุณ แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อจากนี้ ผมก็ไม่รู้หรอก มันอยู่ที่เรา2คนมากกว่า อยากอยากจะให้มันไปในทิศทางไหน
แล้วอีกเรื่องที่ยังเถียงกันไม่จบ คือเรื่องรถ กับ อนาคตคุณ ผมอยากจะบอกว่า เรื่องรถ มันเป็นสิ่งที่ผมชอบ เรื่องอนาคตคุณ มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญ ผมไม่เคยเอามาปนกันเลย มันแต่ใช้อารมณ์เถียงๆๆกันไป มันมีแต่จะจบด้วยการเลิกรา ผมก็อยากให้คุณเรียนจบไวไว จะได้ทำงาน จะได้ไม่มีเวลา มา ทะเลาะกันเรื่องเล็กๆแบบนี้อีก รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ แต่คำพูดที่คุณบอกกับผมว่า ทุกวันนี้ เฉยๆกะผม อยู่ด้วยหน้าที่ ถ้าคุณพูดด้วยอารมณ์ ผมก็คงไม่ว่า แต่ถ้าคุณรู้สึก อย่างนั้นจริงๆ คุณก็พูดมา ว่าอยากจะให้เป็นยังไง โตๆกันแล้ว ผมไม่อยากเอาเรื่องเล็กๆ มาทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่ผมเต็มที่แล้วจริงๆ
คนเราเจอหน้ากันทุกวัน มันก็ต้อง ทะเลาะกันบ้าง แต่จะเก็บมาเป็นอารมณ์ทำไม ผมล่ะไม่เข้าใจคุณจริงๆ ก็ในเมื่อเรื่องมันมีอยู่นิดเดียว มันเป็นเพราะเรา เจอหน้ากันทุกวันรึป่าว เลยทำให้มองข้ามความรู้สึกของกันและกัน