ยกเว้นพี่ไว้คนได้เป่า พี่อยู่บ้านไม่ได้ไปไหน เหนป่ะในที่สุดก็ผ่านจุดที่เราพีค มากๆๆเสียใจมากๆๆมาได้ ตอนนี้เรากลับเฉยๆๆกับมันล่ะ เราก็อยู่ได้โดยไม่มีเค้า มันก้ไม่เหนเปนไรเลย
รักใครก็ต้องรักให้เป็น ยอมรับการเปลี่ยนแปลง แล้วการปล่อยวางบ้างมันก็ดี คนเราบางอารมณ์ก็เบื่อง่าย ๆ จากที่เมื่อก่อนเคยทำได้ แต่พอนานไปก็ทำไม่ได้ซะง้าน เมื่อเราอยู่ด้วยกันนานวัน นิสัยความเคยตัวจะเกิด ไม่มีความตื่นเต้นเหมือนวันแรกที่คบกัน อันนี้เราก็ต้องเข้าใจ แต่ไม่ใช่ซะทั้งหมด ความรักต้องหมั่นเติมใจให้กันเสมอ ปรับใจเข้าหากัน เพราะ มันคือสิ่งสำคัญ ที่คนเราจะอยู่ด้วยกัน รักกันไปนาน ๆ
ประมมาณนี้เลยคราบ ถูกต้องที่สุด ยิ่งนานวันนิสัยของคนเราก็ยิ่งจะออก มาเรื่อยๆๆ ทีนี้ก้ขึ้นอยู่กับคน2คนว่าจะอดทนและปรับเข้ากันได้หรือเป่า
คิดนะ และก็อยากจะมีด้วยที่สุด แต่ในเมื่อคนอีกคนเค้ายังไม่พร้อม เค้าบอกยังไม่รีบ ให้ทำไงล่ะจ๊ะ อยากจะมีใครที่คบจริงจังเหมือนกัน
ความรักมันขึ้นอยู่กับคนสองคนที่จะสามารถเอาใจมารวมกันได้รึป่าว และจะรวมกัน เป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่เมื่อรักเค้าแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุด
เยี่ยมเลยคราบ แต่ขอคิดในทางกลับกันนะ ถ้าแฟนเรานอกใจเรา ของแบบนี้ตบ มือข้างเดียวมันก้ไม่ดังเหมือนกัน แต่ถ้าแฟนเราตบด้วยเนี่ย จบเห่เลย เหมือนที่เพื่อนๆๆในนี้เคยโดนกัน รวมทั้งผมด้วย
แบบที่ลูกแก้วบอกเลย ใจต้องเข้มแข็งก่อน แล้วเราจะทำได้ นึกถึงตอนที่เค้าทำร้ายเรา แล้วเราจะตัดใจได้มากขึ้น
ผมเคยอกหักอย่างรุนแรงมาครั้งนึงครับ ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนนานพอสมควร ดื่มยอดข้าวแทบทุกวัน นั่ง ๆ นอน ๆ เสียใจ อยู่ประมาณ 5 เดือน ผมก้อเริ่มคิดว่า ชีวิตยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ ทำไมเราจะต้องมานั่งเสียผู้เสียคนอยู่อย่างนี้ มันไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก ให้นอนดิ้นยังไงเค้าก็ไม่กลับมา ผมก้อเลย ไปหางานทำในระหว่างที่เรียนไปด้วย จนใจเริ่มเข้มแข็ง แล้วก็กลับสู้ปกติในไม่ช้าครับ
ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะพี่ๆทุกๆคนในนี้ ถึงแม้ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาอ่าน แต่เมื่อเข้ามาอ่านกระทู้นี้ทีไร รู้สึกว่ามันอุ่นใจจังเลย รู้สึกดีที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในนี้ ตอนนี้ก้อปล่อยไปเรื่อยๆ.... เพราะช่วงนี้ก้อมีเรื่องงานเข้ามามากขึ้น แถมยังไม่สบายอีก.... นอนเป็นไข้เป็นวันเลยยยย ตอนนี้ดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว แต่ก้อยังไม่หายดี... คิดถึงพี่ๆจัง....
คนที่รักเราอย่างจริงใจ เค้าก็จะอยู่เคียงข้างเราไม่ห่าง ไม่ปล่อยให้เราต้องอยู่ลำพัง ถึงจะมีเรื่องเคืองใจกัน ไม่เข้าใจกันแค่ไหน ควรหันหน้ามาคุย อย่าใช้คำว่า "ขอถอยออกมาสักก้าว" เพราะนั่นคือคุณกำลังหนี และคนรักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้
เพื่อนก็ช่วยเราได้นะคราบ แต่ได้ในระดับนึงเท่านั้น คนที่จะช่วยเราได้ดี ที่สุดคือตัวเราเองครับ ต้องมุ่งหมั้น ใจต้องเข้มแข็ง ถ้ายังไม่รู้สึกดีเท่าไร ลองหันกลับไปมองคนข้างหลัง เช่นพ่อกับแม่ ที่เค้าห่วงเรา แล้วเราจะคิดและรู้สึกถึงความเปนห่วงและรักเราจิงๆได้ พ่อแม่สำคัญที่สุด ไม่มีใครสำคัญไปกว่านั้นแล้ว คนอื่นก้แค่ผ่านมาแล้ว ก็ผ่านไป
เดี๋ยวยูก้จะลืมเรื่องนั้นไปเอง เพราะมีเรื่องอื่นมาเกี่ยวข้อง แต่มันก้ไม่ได้ ลืมตลอด พอเราว่างมันก็กลับมาอีก แต่มันอาจจะน้อยลงเพราะ เราปล่อย ให้มันผ่านไปโดยที่เราไม่ได้สนใจหรือใส่ใจ มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ใครจะไปรู้จิงม่ะ หาไรทำอ่ะดีแล้ว จะได้ไม่คิดมาก พักผ่อนเยอะๆๆนะจี
การแก้ปัญหาที่ดีที่สุด คือการที่เรามานั่งเปิดใจคุยกัน ปรับความเข้าใจ แล้วเริ่มแก้ไขกันทั้ง2ฝ่าย จะทำให้ทุกปัญหาคลี่คลายไปในทางที่ดี
