นิทานแมวๆ มัน คือ สงครามอันยาวนาน แมวน้อยฉายา "แมวเหมียวจอมมารยา" ผู้ครอบครองดินแดงทั่วทุกภาคกลาง ใต้ ตะวันออก ตะวันตกได้ด้วยจริตมารยาที่มีอยู่ล้นเหลือ มีเพียงดินแดนทางเหนือที่ยังไม่ เคยได้พิชิต แมวน้อยจึงเดินทางขึ้นไปทางเหนือหวังจะครอบครองให้ทั่วทั้งอาณาจักร ที่นั่น เจ้าแมวน้อยได้พบกับ สิงห์เหนือ ผู้เก่งกล้าและมีสัญชาติญาณนักล่าอยู่เต็มเปี่ยม "เจ้ามาที่นี่เพื่อจะพิชิต ครอบครองดินแดนของข้ารึเจ้าเหมียว" สิงห์เหนือมองเจ้าแมวน้อยหัวจรดเท้า ตัวเล็กกระเปี๊ยกยังจะมากร่าง "แม้ววว คิดอะไรอย่างนั้นล่ะ ท่านสิงห์เหนือ" เจ้าแมวน้อยทำตาโตแอ๊บแบ้ว บอกแล้วว่ามีฉายาจอมมารยาไม่ทันข้าหรอก "ข้าได้ยินข่าวมาจากทั่วสารทิศ ว่าเจ้าเดินทางมาทางเหนือเพื่อครอบครอง เหมือนที่เจ้าครอบครองได้หมดทุกทิศแล้ว" "ใส่ร้ายหน่ะสิ ข้าเดินทางมาก็เพื่อสรรเสริญท่านที่ครอบครองดินแดนทางเหนือได้เนิ่นนานนัก แม้วว" เจ้าเหมียวว่าพลางเข้าไปคลอเคลียพันแข้งพันขาเจ้าสิงห์อย่างออดอ้อนเพื่อให้ ตายใจ เจ้าสิงห์ไม่แสดงทีท่าว่าระแวงอะไร เชื้อเชิญเจ้าเหมียวให้พักอยู่ในอาณาจักรด้วย เมื่อสถาณการณ์เป็นต่อเจ้าเหมียวส่งสัญญาณให้พวกพ้อง แมวดำ แมวลาย แมวหง่าว ลอบมาซุ่มโจมตีเมืองเจ้าสิงห์เหนือทีละน้อย ด้วยการขโมยปลาคราฟในอ่างไปทีละตัวสองตัวแถมด้วยปลาทูในตลาดอีกคราวละมากๆ เจ้าสิงห์ไม่แสดงทีท่าว่าสงสัยเจ้าเหมียว เพราะเจ้าเหมียวให้เลห์เหลี่ยมมารยา และตาอันกลมโต ปิ๊งๆ หลอกให้บรรดาประชาชนในเมืองสิงห์ตกหลุมรัก เจ้าเหมียวลำพองใจว่าไม่ช้าเมืองเหนือคงไปไหนไม่พ้น แต่โดยไม่ทันตั้งตัว พลพรรคของของเจ้าเหมียวทั้ง แมวดำ แมวลาย แมวหง่าว กลับถูกยาพิษได้รับบาดเจ็บสาหัสไปทีละตัว โดยหาตัวผู้ลอบทำร้ายไม่ได้ เวลาผ่านไปเกือบปี เจ้าเหมียวยังไม่ได้ครอบครองเมืองเหนือ เพราะเจ้าสิงห์มักจะทำท่าว่าไว้ใจ อยากยกตำแหน่งบริหารบ้านเมืองให้แต่สุดท้ายก็ไม่ให้ กระทั่งวันหนึ่ง เจ้าเหมียวคิดได้ว่า ปล่อยเวลาให้เนิ่นนานไปจะไม่ดี จึงอาศัยจังหวะลอบเข้าไปในห้องเจ้าสิงห์หวังจะกัดคอเสียให้ตายเสียจะได้จบ เรื่อง ในห้องนั้นเจ้าสิงห์นั่งดื่มน้ำองุ่นรออยู่แล้วอย่างชิวๆ เมื่อเห็นเจ้าเหมียวก็ยิ้มให้ เชื้อเชิญให้นั่งกินน้ำองุ่นด้วยกัน มันเลยจำต้องนั่งกินด้วย น้ำองุ่นหวานลิ้นในจิบแรก ก่อนจะซาบซ่าในจิบที่สอง และขมฝาดในจิบที่สาม นาทีนั้นนั่นเอง เจ้าเหมียวจึงรู้ตัว "ยาพิษ! .... " มันพึมพำได้เพียงเท่านั้น "เจ้าไม่รู้จักฉายาข้าหรือ เหมียวน้อย" "สิงห์เหนือ........จอมวางยา! TwT แม๊ววว" เจ้าเหมียวกระเสสือกกระสนหนีออกไป เลือดข้นๆ ไหลทะลักออกจากปาก เป็นทางยาว เจ้าสิงห์ไม่ติดใจจะตาม เพราะพิษนี่ร้ายแรงนัก ไม่ช้าเมื่อพิษแทรมซึมสู่หัวใจ แมวน้อยจะดับดิ้นไปเอง เปล่าเลยเจ้าเหมียวไม่ได้ตาย 5 5 5 มันกินไปแค่ 2 จิบเท่านั้น แต่มารยาแกล้งให้เจ้าสิงห์คิดว่ามันเจ็บเยอะ อาการเลยไม่รุนแรง หลังจากนั้นเจ้าเหมียวก็เดินเกมรุกสั่งพลพรรคแมวน้อยมาโจมตีเมืองเหนือ อย่างดุดัน นอกจากจะขโมยปลาคราฟปลาทูแล้วยังขโมยวิสกัสและปลาเทวดาของเจ้าสิงห์ด้วยแต่ เจ้าสิงห์ก็ตอบโต้ด้วยการวางยาบรรดาลูกน้องเจ้าเหมียว สงครามยาวนานเกือบ 3 ปี พลพรรคเหมียวหง่าวเหลือจำนวนหร่อยหรอ เจ้าสิงห์ยังคงเสพสุขอยู่ในอาณาจักรเมืองเหนือ เหมือนเดิม เจ้าเหมียวที่อยากครอบครองเมืองเหนือ หันกลับมามองลูกน้องของตนที่ถูกยาพิษ ก็เริ่มคิดได้ บรรดาพวกพ้องก็สละชีพไปมากแล้ว ว่าจะสู้ไปทำไม หากชนะก็คงจะเหลือมันแค่ตัวเดียว มันจึงยกธงขาว ยอมแพ้เจ้าสิงห์เหนือ "ให้มันจบๆ กันไป เหมี๊ยวววว " เจ้าแมวน้อยให้สัมภาษณ์หลังการแถลงข่าวยุติสงคราม จบ ก๊อบมาให้อ่าน
ป๋า ไอ้นิทานแมวไม่เวิร์กมั๊ง ผมว่าป๋าเล่าตำนานแก๊งค์แมวเมี๊ยวดีกว่าไหมอ่ะ ---------- Post added at 19:06:14 ---------- Previous post was at 19:05:59 ---------- ป๋า ไอ้นิทานแมวไม่เวิร์กมั๊ง ผมว่าป๋าเล่าตำนานแก๊งค์แมวเมี๊ยวดีกว่าไหมอ่ะ
