• 
  
  ติดต่อลงโฆษณา [email protected] หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

ชื่อ:

การตรวจสอบ:

กำลังโหลด...

ข้อความ:

<p>[QUOTE=&quot;พัทยา@MRC#012, post: 1126904, member: 9244&quot;]ต้องพยายามมากที่สุด เอาให้จบตามเทอมครับ </p><p>เกรดเฉลี่ยต้องพยายามจบตามมาตราฐานของสายวิศวกรรมและอุตสาหกรรมต้องมากกว่า 2.75 ในม.รัฐ </p><p>และต้องพยายามทำให้เกิน 3.25 สำหรับ ม.เอกชนครับ</p><p>เลยต้องไม่ดร๊อป ไม่F ไม่ค้างเทอม (Dogในวิชาที่ไม่ใช่Main Course ได้ครับ) ครับ</p><p>ไม่งั้นหางานยากมากครับ</p><p><br /></p><p>สมัยนี้อะไรที่เราสามารถทำ Profile ตัวเองให้ดูดีกว่าคู่แข่งที่สมัครงานคนอื่นๆได้</p><p>เราจะได้เปรียบตอนสมัครงานมากครับ ไม่งั้นResumeของเราจะโดนโยนทิ้งจากฝ่ายบุคคลทันทีที่ไปกรอกไปสมัครเสร็จครับ</p><p>ผมผ่านงานบริษัทชั้นนำของเมืองไทยมาหลายที่ เป็นกรรมการคัดเลือกวิศวกรโรงงานมาหลายที่ ทราบข้อด้อยของน้องๆดีครับ</p><p>ว่า Resume แบบไหนที่ฝ่ายบุคคลจะโยนทิ้งทันทีโดยไม่ต้อง ส่งมาให้ผมพิจารณาเลยครับ</p><p><br /></p><p>สมัยผมทำโปรเจ็คก์ ผมก็ทำตามมาตราฐานของพวกเราทั่วๆไป เพื่อนทำเราก็ทำ เพื่อนไม่ทำกรูก็ไม่ทำ</p><p>ต่อมาเมื่อโปรเจ็คก์ ได้รับการคัดเลือก เพื่อเป็นโครงงานหนึ่งในโครงงานตัวแทนของภาควิชา </p><p>สำหรับแสดงถวายให้ สมเด็จพระเทพ และ ประธานาธิบดีสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี </p><p>คณะอาจาร์ยที่ปรึกษา ตั้งคำถามผมประโยคเดียว ก่อนสรุปตอนคัดเลือกโครงงานว่า</p><p>&quot; ถึงงานของคุณจะมีผลงานดีมากในภาควิชา แต่คุณทำมันได้ดีที่สุดเท่าที่ความสามารถของคุณมีแล้วหรือยัง เต็มที่แล้วหรือยัง</p><p>เพราะโครงงานนี้ต้องเป็นตัวแทนของภาควิชา &quot; </p><p><br /></p><p>สรุปผมเลย ลาออกจากงานประจำที่ทำอยู่</p><p>เพื่อเรียนและทำโปรเจ็คก์อย่างเดียว ในปีสุดท้าย</p><p>ผมไปคณะ 7โมงเช้า กลับบ้าน 21.30น. ทุกวัน จ.-ส. ครับ ตลอด2เทอมสุดท้าย เพื่อเร่งโปรเจ็คก์ให้ทัน</p><p>จนจบตามกำหนดออกมาได้แบบลำบากมากครับ แต่มี เหรียญเงินเกียรตินิยม พ่วงท้ายมา ทั้งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ครับ</p><p>ผลลัพท์คือ จบออกมาคนเดียวของภาควิชา (เพื่อนที่เหลืออีก2คนในกลุ่มโปรเจ็คก์ ยังติดบางวิชาอยู่)</p><p>ผมมี 36 บริษัท จองตัวเข้าสัมภาษณ์งานทันทีทั้งทียังมี Transcriptไม่ครบเทอม และได้เซ็นต์สัญญาทำงานทันที 2เดือน ก่อนเรียนจบครับ</p><p>เงินเดือนสตาร์ท 2เท่าเศษๆ ของที่ทำงานเดิมที่ลาออกมา</p><p>สมัยนั้นปี 2542 สภาวะการจ้างงานก็ใกล้เคียงกับในปัจจุบันพอดี งานหายากมากเพราะพึ่งฟื้นตัวจากสภาวะฟองสบู่แตก</p><p>ฉะนั้น การที่เราเลือกทางเดินที่ยากลำบากกว่า เพื่อนคนอื่นๆที่เก่งกว่าเราอีกมากมาย แต่เค้าเลือกทางเดินที่ง่ายกว่า</p><p>ก็มีผลตอบแทนที่คุ้มค่าเหนื่อยกว่าจริงๆครับ</p><p><br /></p><p>ซึ่งความจริงผมไม่อยากให้ซีเรียสกับเรื่องเกรดเฉลี่ยมากนัก เพราะมันแค่บอกความสามารถของเราได้แค่บางส่วน</p><p>แต่ใบ Transcript ก็ต้องรับว่ามันเป็นใบเบิกทางสำหรับการสมัครงานจริงๆครับ</p><p>ยังมีเรื่องลำบากหินๆ ในการสอบสัมภาษณ์แข่งกับเด็กที่เก่งกว่าเรา จากม.รัฐและ U.ตปท. ชื่อดังต่างๆ อีกเยอะมากครับ</p><p>แทบจะฆ่ากันตาย ในห้องสัมภาษณ์</p><p>เพราะพื้นฐานผมสู้เด็กพวกนี้ไม่ได้เลยครับ </p><p>ผมผ่านมาจากแกนนำเด็กช่างกลอันดับหนึ่งของเมืองไทยที่ก่อวีรกรรมทั้งด้านดีและไม่ดี </p><p>ลงหน้าหนึ่ง นสพ. หลายฉบับ หลายรอบเมื่อปี 34-35</p><p>โดยเฉพาะที่ โตคิว มาบุญครอง มีหลายวีรกรรม ที่ยิ่งกว่า รุ่นน้องๆ เด็กๆที่มันเห่ากัน ออกทีวีครับ</p><p><br /></p><p>ที่ผมเล่าให้ฟังเพราะ อยากให้เห็นว่าอนาคตของเราในชีวิตอีก 40-50ปี ข้างหน้า เราเลือกเดินด้วยตัวเองได้ครับ</p><p>ว่าจะไปอยู่ตรงไหนของสายอาชีพวิศวกร เพราะช่วงเวลาไม่กี่ปีที่เรียนนี้ มีความสำคัญมากครับ</p><p>มันสามารถกำหนดอนาคตเราได้ครับ</p><p>เพราะมันมีรุ่นน้องๆหลายคน ชอบมาบ่นว่า ทำไมผมจบไปแล้ว ไปเป็นได้แค่ Saleหรือ Service Engineer ครับ</p><p>ความจริงมันอยู่ที่เราเลือกเดินเองต่างหากครับ[/QUOTE]</p><p><br /></p>

• เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
• เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
• เข้าสู่ระบบด้วย Google

ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:

คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?

• ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
• มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
• ลืมรหัสผ่านของคุณ?

อยู่ในระบบตลอดเวลา

• X