เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน
ติดต่อลงโฆษณา
[email protected]
หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่
RacingWeb.NET | The Racing Cars Community on Web.
ฟอรั่ม
>
Community Car Clubs
>
Pickup Car Clubs
>
HILUX Club
>
2 คน (ยิ่งใหญ่)
>
ตอบกลับหัวข้อ
ชื่อ:
การตรวจสอบ:
กรุณาเปิดใช้งานจาวาสคริปต์เพื่อดำเนินการต่อ
กำลังโหลด...
ข้อความ:
<p>[QUOTE="Reloaded, post: 872290, member: 30843"]ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน</p><p><br /></p><p>แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ</p><p><br /></p><p>ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี</p><p><br /></p><p>วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ</p><p><br /></p><p>ของฉันมีกัน</p><p><br /></p><p>จากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง</p><p><br /></p><p>พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง</p><p><br /></p><p>โดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน</p><p><br /></p><p>"ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาด</p><p><br /></p><p>ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน</p><p><br /></p><p>พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า</p><p><br /></p><p>" ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ"</p><p><br /></p><p>พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น</p><p><br /></p><p>ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า</p><p><br /></p><p>" ผมขโมยเองครับ"</p><p><br /></p><p>ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง</p><p><br /></p><p>พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด</p><p><br /></p><p>จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย</p><p><br /></p><p>พ่อนั่งลงบนเก้าอี้</p><p><br /></p><p>และด่าว่าน้องชายของฉัน</p><p><br /></p><p>" ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก</p><p><br /></p><p>แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย"</p><p><br /></p><p>คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้</p><p><br /></p><p>หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด</p><p><br /></p><p>แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย</p><p><br /></p><p>กลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก</p><p><br /></p><p>น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า</p><p><br /></p><p>" พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว"</p><p><br /></p><p>ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้</p><p><br /></p><p>ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>หลายปีผ่านไป</p><p><br /></p><p>แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง</p><p><br /></p><p>ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย</p><p><br /></p><p>ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8ปี ส่วนฉันอายุ 11 ปี...</p><p><br /></p><p>เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น</p><p><br /></p><p>เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน</p><p><br /></p><p>ม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย</p><p><br /></p><p>ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน</p><p><br /></p><p>คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน</p><p><br /></p><p>ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า</p><p><br /></p><p>" ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ"</p><p><br /></p><p>แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า</p><p><br /></p><p>" แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน"</p><p><br /></p><p>ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า</p><p><br /></p><p>" ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว"</p><p><br /></p><p>พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่</p><p><br /></p><p>" ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้</p><p><br /></p><p>ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน</p><p><br /></p><p>พ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้"</p><p><br /></p><p>คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ</p><p><br /></p><p>ทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน</p><p><br /></p><p>ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ</p><p><br /></p><p>ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า</p><p><br /></p><p>" ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้"</p><p><br /></p><p>แต่ในขณะเดียวกัน</p><p><br /></p><p>ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้</p><p><br /></p><p>ใครจะรู้ได้ .......</p><p><br /></p><p><br /></p><p>วันต่อมาในตอนเช้ามืด</p><p><br /></p><p>น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น</p><p><br /></p><p>และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว</p><p><br /></p><p>ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน</p><p><br /></p><p>ขณะฉันกำลังหลับ</p><p><br /></p><p>" พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ....</p><p><br /></p><p>ผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่"</p><p><br /></p><p>ฉันนั่งอยู่บนเตียง</p><p><br /></p><p>อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า .......</p><p><br /></p><p>ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป</p><p><br /></p><p>ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17 ปี ส่วนฉันอายุ 20ปี .....</p><p><br /></p><p>ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน</p><p><br /></p><p>รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็น</p><p><br /></p><p>กรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ .......</p><p><br /></p><p>ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3</p><p><br /></p><p>วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก</p><p><br /></p><p>เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า</p><p><br /></p><p>"มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ"</p><p><br /></p><p>ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ Huh</p><p><br /></p><p>ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่</p><p><br /></p><p>ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง</p><p>...</p><p><br /></p><p>ฉันถามเขาว่า</p><p><br /></p><p>" ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ"</p><p><br /></p><p>น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า</p><p><br /></p><p>"ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ</p><p><br /></p><p>ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี"</p><p><br /></p><p>ฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง</p><p><br /></p><p>และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ</p><p><br /></p><p>" พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง</p><p><br /></p><p>เธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม"</p><p><br /></p><p>จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง</p><p><br /></p><p>เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉัน</p><p><br /></p><p>แล้วพูดว่า</p><p><br /></p><p>"ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง"</p><p><br /></p><p>ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด</p><p><br /></p><p>ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน</p><p><br /></p><p>ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี .</p><p><br /></p><p>วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก</p><p><br /></p><p>ฉันสังเกตเห็นว่า</p><p><br /></p><p>หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว</p><p><br /></p><p>เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก</p><p><br /></p><p>หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า</p><p><br /></p><p>"แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก</p><p><br /></p><p>เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ"</p><p><br /></p><p>แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า</p><p><br /></p><p>" แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหาก</p><p><br /></p><p>วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน</p><p><br /></p><p>ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ</p><p><br /></p><p>น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ"</p><p><br /></p><p>ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา</p><p><br /></p><p>ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ</p><p><br /></p><p>ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด " เจ็บมากไหม"</p><p><br /></p><p>ฉันถาม</p><p><br /></p><p>" ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ</p><p><br /></p><p>มีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด</p><p><br /></p><p>แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ</p><p><br /></p><p>และ..."</p><p><br /></p><p>น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด</p><p><br /></p><p>เพราะฉันหันหน้าหนีเขา</p><p><br /></p><p>น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง</p><p><br /></p><p>"เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ"</p><p><br /></p><p>ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี...</p><p><br /></p><p>หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง</p><p><br /></p><p>หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน...</p><p><br /></p><p>แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ</p><p><br /></p><p>ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง</p><p><br /></p><p>แต่เมื่อออกไปแล้ว</p><p><br /></p><p>ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี</p><p><br /></p><p>จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม</p><p><br /></p><p>น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป ...</p><p><br /></p><p>เขาบอกกับฉันว่า</p><p><br /></p><p>" พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง"[/QUOTE]</p><p><br /></p>
[QUOTE="Reloaded, post: 872290, member: 30843"]ฉันเกิดในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลผู้คน แต่ละวันพ่อแม่ของฉันต้องพรวนดินในไร่ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ ฉันมีน้องชายอยู่หนึ่งคน อายุน้อยกว่าฉัน 3 ปี วันหนึ่งฉันขโมยเงินของพ่อเพื่อไปซื้อผ้าเช็ดหน้าที่เพื่อนๆ ของฉันมีกัน จากนั้นพ่อก็รู้เรื่อง พ่อให้ฉันกับน้องคุกเข่าหันหน้าเข้าหากำแพง โดยที่ในมือพ่อมีก้านไม่ไผ่อยู่หนึ่งก้าน "ใครขโมยเงินไป" พ่อตวาด ฉันกลัวมาก ไม่กล้าพูดอะไรออกไป น้องชายฉันก็เช่นกัน พ่อจึงเอ่ยขึ้นว่า " ก็ได้ ในเมื่อไม่มีคนรับสารภาพก็ต้องโดนลงโทษทั้งคู่นั่นล่ะ" พ่อชูก้านไม้ไผ่ในมือขึ้น ทันใดนั้น น้องชายของฉันก็ลุกขึ้นคว้าข้อมือของพ่อไว้....แล้วพูดว่า " ผมขโมยเองครับ" ก้านไม้ไผ่ก้านนั้นได้กระหน่ำลงบนหลังของน้องของฉันอย่างต่อเนื่อง พ่อโกรธมาก พ่อตีน้องของฉันไม่หยุด จนพ่อหอบด้วยความเหนื่อย พ่อนั่งลงบนเก้าอี้ และด่าว่าน้องชายของฉัน " ของคนในบ้านแกเอง แกยังขโมยได้ต่อไปแกจะทำชั่วอะไรอีก แกน่าจะโดนตีให้ตาย ไอ้หัวขโมย" คืนนั้น ฉันกับแม่กอดน้องชายของฉันไว้ หลังของน้องมีแผลเต็มไปหมด แต่เขาไม่ได้ร้องไห้แม้แต่น้อย กลางดึกคืนนั้น ฉันนอนร้องไห้เสียงดัง และนานมาก น้องเอามือเล็กๆ ของเขามาปิดปากฉันไว้ แล้วพูดว่า " พี่ครับ ไม่ต้องร้องไห้นะมันผ่านไปแล้ว" ยังไงฉันก็อดที่จะเกลียดตัวเองไม่ได้ ที่ไม่มีความกล้าจะบอกความจริงกับพ่อ หลายปีผ่านไป แต่เหมือนกับว่าเหตุการณ์มันเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง ฉันไม่อาจลืมคำพูดของน้องชายตอนที่เขาปกป้องฉันได้เลย ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 8ปี ส่วนฉันอายุ 11 ปี... เมื่อตอนที่น้องชายของฉันใกล้จบ ม.ต้น เขาได้รับการตอบรับจากโรงเรียน ม.ปลาย ว่าเขาสอบได้ ในขณะที่ฉันซึ่งใกล้จบ ม.ปลาย ก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยของจังหวัดเช่นกัน คืนนั้น พ่อได้นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สวนหลังบ้าน ฉันแอบได้ยินพ่อพูดว่า " ลูกเราทั้งคู่เรียนดีเรียนดีมากนะ" แม่ซึ่งนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆ พ่อ ได้พูดว่า " แล้วเราจะส่งเสียลูกทั้งคู่ได้อย่างไรในเมื่อเราก็ไม่ค่อยมีเงิน" ทันใดนั้น น้องชายของฉันได้เดินเข้าไปหาพ่อ แล้วพูดว่า " ผมไม่ต้องการเรียนต่อผมอ่านหนังสือมามากพอแล้ว" พ่อเหวี่ยงมือตบลงที่แก้มของน้องของฉันฉาดใหญ่ " ทำไมถึงคิดโง่ๆ อย่างนี้ ต่อให้พ่อต้องไปเป็นขอทานข้างถนน พ่อก็จะส่งแกทั้งคู่เรียนจนจบให้ได้" คืนนั้นทั้งคืน พ่อได้เดินไปตามบ้านต่างๆ ทั่วทั้งหมู่บ้าน....เพื่อขอยืมเงิน ฉันค่อยๆ เอามือประคบแก้มบวมๆ ของน้องชายเบาๆ และคิดว่า " ต้องให้น้องได้เรียนต่อไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจหลุดพ้นชีวิตลำบากเช่นนี้ไปได้" แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็ไม่อาจล้มเลิกความคิดอยากจะเรียนต่อไปได้ ใครจะรู้ได้ ....... วันต่อมาในตอนเช้ามืด น้องชายของฉันได้ออกจากบ้านไปพร้อมทั้งเสื้อผ้าติดตัวเพียงไม่กี่ชิ้น และถั่วเพียงเล็กน้อยเพื่อประทังความหิว ก่อนไปเขาได้ทิ้งข้อความไว้ใต้หมอนของฉัน ขณะฉันกำลังหลับ " พี่ครับ การจะเข้ามหาวิทยาลัยได้ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ .... ผมจะไปหางานทำ...แล้วจะส่งเงินมาให้พี่" ฉันนั่งอยู่บนเตียง อ่านข้อความของน้องชายด้วยน้ำตานองหน้า ....... ฉันร้องไห้จนเสียงแหบแห้งไป ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 17 ปี ส่วนฉันอายุ 20ปี ..... ด้วยเงินที่พ่อยืมมาจากคนในหมู่บ้าน รวมกับเงินที่น้องชายของฉันได้รับเป็นค่าจ้างมาจากการทำงานเป็น กรรมกรแบกหามที่ไซท์ก่อสร้างท่าเรือ ....... ฉันจึงสามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้จนถึงปี 3 วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องพัก เพื่อนร่วมห้องของฉันได้เข้ามาบอกว่า "มีชาวบ้านมาหาเธอ...อยู่ข้างนอกแน่ะ" ทำไมชาวบ้านถึงมาหาฉันล่ะ Huh ฉันเดินออกไปแล้วมองเห็นน้องชายของฉันยืนอยู่ ตัวของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นปูนและทรายจากงานก่อสร้าง ... ฉันถามเขาว่า " ทำไมไม่บอกเพื่อนพี่ไปว่าเป็นน้องชายพี่ล่ะ" น้องชายของฉันตอบยิ้มๆ ว่า "ก็ดูผมสิสกปรกมอมแมมออกอย่างนี้...ขืนบอกว่าเป็นน้องพี่ เพื่อนๆ ก้อได้หัวเราะเยาะพี่กันพอดี" ฉันค่อยๆ เอื้อมมืออันสั่นเทาไปปัดฝุ่นให้น้อง และพยายามพูดด้วยเสียงเครือๆในลำคอ " พี่ไม่สนใจว่าใครจะพูดยังไง เธอเป็นน้องของพี่ ไม่ว่าเธอจะดูเป็นอย่างไรก็ตาม" จากนั้น น้องของฉันได้ล้วงบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นกิ๊บหนีบผมรูปผีเสื้อ . เขาติดกิ๊บให้ฉัน แล้วพูดว่า "ผมเห็นสาวๆ ในเมืองเค้าติดกัน ผมเลยอยากให้พี่ติดบ้าง" ฉันหมดเรี่ยวแรงลงในทันใด ดึงน้องชายเข้ามาสวมกอดและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานาน ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 20 ปี ส่วนฉันอายุ 23 ปี . วันที่ฉันพาแฟนหนุ่มของฉันมาที่บ้านเป็นครั้งแรก ฉันสังเกตเห็นว่า หน้าต่างบ้านที่เคยแตกไป ได้ถูกซ่อมเรียบร้อยแล้ว เมื่อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าบ้านสะอาดขึ้นมาก หลังจากที่แฟนของฉันกลับไป ฉันพูดกับแม่ว่า "แม่ไม่ต้องเสียเงินเพื่อทำความสะอาดบ้านกับซ่อมกระจก เพียงเพราะหนูจะพาแฟนมาที่บ้านหรอกนะคะ" แม่ยิ้ม แล้วพูดว่า " แม่ไม่ได้จ้างหรอก...น้องชายลูกต่างหาก วันนี้เค้าขอเลิกงานเร็วเพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้าน ลูกยังไม่เห็นมือน้องหรอกเหรอ น้องโดนกระจกบาดตอนกำลังเปลี่ยนกระจกบานใหม่น่ะ" ฉันรีบเข้าไปหาน้องที่ห้องนอนของเขา ฉันรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับร้อยเล่มทิ่มลงกลางใจเมื่อได้เห็นบาดแผลบนมือ ฉันจับมือน้องเอาไว้อย่างเบามือที่สุด " เจ็บมากไหม" ฉันถาม " ไม่เจ็บสักหน่อย พี่ก็รู้นี่ผมทำงานก่อสร้างนะ วันๆ มีหินตกมาใส่เท้าผมเต็มไปหมด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดเลิกทำงานหรอกนะ และ..." น้องชายของฉันยังพูดไม่จบประโยค แต่ก็ต้องหยุดพูด เพราะฉันหันหน้าหนีเขา น้ำตาไหลอาบหน้าของฉันอีกครั้ง "เพราะพี่เป็นพี่สาวของผมนี่ครับ" ตอนนั้นน้องของฉันอายุ 23 ปี ส่วนฉันอายุ 26 ปี... หลังจากนั้น ฉันก็ได้แต่งงานและย้ายเข้าไปอยู่ในเมือง หลายครั้งที่สามีของฉันชักชวนให้พ่อแม่ของฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองด้วยกัน... แต่ท่านทั้งสองก็ปฏิเสธ ท่านบอกว่า ท่านเคยย้ายออกจากหมู่บ้านครั้งหนึ่ง แต่เมื่อออกไปแล้ว ท่านไม่รู้จะทำอะไรดี จึงได้ย้ายกลับเข้ามาใช้ชีวิตในหมู่บ้านตามเดิม น้องชายของฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เขาและพ่อแม่ย้ายออกไป ... เขาบอกกับฉันว่า " พี่คอยอยู่ดูแลพ่อและแม่ของสามีพี่ทางนั้นเถอะผมจะดูแลพ่อและแม่ทางนี้เอง"[/QUOTE]
เข้าสู่ระบบด้วย Facebook
เข้าสู่ระบบด้วย Twitter
เข้าสู่ระบบด้วย Google
ชื่อผู้ใช้งานหรือที่อยู่อีเมล์ของคุณ:
คุณมีบัญชีผู้ใช้หรือไม่?
ไม่มี, สร้างบัญชีผู้ใช้ตอนนี้
มี, รหัสผ่านของฉันคือ:
ลืมรหัสผ่านของคุณ?
อยู่ในระบบตลอดเวลา
RacingWeb.NET | The Racing Cars Community on Web.
ฟอรั่ม
>
Community Car Clubs
>
Pickup Car Clubs
>
HILUX Club
>
2 คน (ยิ่งใหญ่)
>
X
หน้าแรก
หน้าแรก
Quick Links
โพสต์ล่าสุด
กิจกรรมล่าสุด
ผู้เขียน
ฟอรั่ม
ฟอรั่ม
Quick Links
ค้นหาฟอรั่ม
โพสต์ล่าสุด
ประกาศซื้อขาย
ประกาศซื้อขาย
Quick Links
ค้นหาประกาศซื้อขาย
กิจกรรมล่าสุด
ผู้ค้าขายคะแนนสูงสุด
สื่อ/วิดีโอ
สื่อ/วิดีโอ
Quick Links
Search Media
New Media
สมาชิก
สมาชิก
Quick Links
สมาชิกที่โดดเด่น
สมาชิกที่ลงทะเบียน
ผู้ใช้งานในขณะนี้
กิจกรรมล่าสุด
โพสต์ข้อมูลส่วนตัวใหม่
เมนู
ค้นหาเฉพาะชื่อ
โพสต์โดยสมาชิก:
แยกชื่อด้วยเครื่องหมายจุลภาค
ใหม่กว่า:
ค้นหาเฉพาะหัวข้อนี้
ค้นหาเฉพาะฟอรั่มนี้
แสดงผลเป็นหัวข้อ
การค้นหาที่มีประโยชน์
โพสต์ล่าสุด
เพิ่มเติม...