อ่านะผมเริ่มก็เพราะพ่อ พ่อผมชอบเล่นรถเเรงๆมานานเเล้วตั้งเเต่ผมยังไม่เกิด ตั้งเเต่โตมาก็ติดตามาตลอดเวลานั่งรถกับเค้า เพราะสไตล์การขับขี่ของพ่อจะไม่เหมือนรถบ้าน มีลากมีเชนตลอด จนทำให้เราเกิดอยากที่จะสนุกกับ 4 ล้อมันบ้าง ผมขับรถเกียร์ธรรมดาตั้งเเต่อายุ 14 ขับได้เพราะศึกษาเวลาพ่อขับมาตลอด เป็นรถ Jeep willy ขับยากมาก ตอนนั้นอยู่เเม่สายอยู่เลย รถที่พ่อใช้ในยุคนั้นก็เเรงดีตั้งเเต่ Austin mini , กล่องไม้ขีด sirius , Dx กระเทย 4age , Fiat124 specialT , Mr-2 Gte เป็นต้น ทั้งหมดนี้มันทำให้ผมอยากเดินตามรอยพ่อ มากกว่าไปทำอย่างอื่น
แนะนำว่าค้นหาตัวเองไห้เจอก่อน ด้วยการสังเกตชาวบ้านและศึกษาเองไปก่อน สมัยก่อนผมเล่นเกมแล้วคิดว่าผมขับได้แต่ตอนขับจริงดันชนตูมเปิดฃิงกับเพื่อนตั้งแต่วันแรก ดีนะที่ไม่เป็นอะไรในตอนนั้น ปล. เพื่อนผมที่ชนด้วยผ่านมาสิบปีมันไม่ขับรถอีกเลย คิคิ
ผมค้นหาตัวเองตอนนี้ก็ยังไม่เจอครับแต่ที่ชอบรถเพราะโตขึ้นเราต้องอยู่กับพวกนี้ แล้วที่ชอบคือ ความสามารถของรถ เพราะรถแต่งมันไม่ได้เป็นแค่รถ ยิ่งพี่ๆได้ขับได้แข่งไม่ว่าจะแข่งแบบจริงจังหรือแต่งสวยเอาแรงขำๆมีบ้าง แต่ความรู้สึกจะคิดว่ามันมีมากกว่าคำว่า รถ แล้วที่ผมบอกว่าไม่มีเงินหรอก เก็บให้ตายผมก็ยังไม่มีเลยมั้งครับเพราะว่า ผมอยู่กับพ่อ ไม่รู้เรียนพ่อจะส่งให้ผมได้แค่ไหน ช่วงนี้ผมก็พยายามเรียนแม้ว่าไม่รู้เรื่อง ถ้าผมค้นหาตัวเองเจอผมจะรู้ว่าตัวเองอยากเรียนอะไร แต่ก็มาครึ่งทางของ มัธยมแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ กีฬาBMX ที่ผมเล่น แต่ก็จริงจังมาแล้วก็พักใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนอีก 3ปี แล้วบ้านผมไม่มีรถ ก็อย่างที่บอกครับถึงแม้ไม่เก่งไม่รู้เรื่องได้นั้งได้ศึกษาก็ดี ขอบคุณพี่มาก ที่บอกว่าจะให้นั่ง แล้วก็ไป สนามแข่ง ไม่มีคนพาไปครับ ^^พ่อทำงาน ผมอยู่แต่บ้าน
ตั้งใจเรียนให้มากๆครับ เรียนสูงๆ จบมามีงานดีๆทำ เงินก็มา เเล้วฝันก็ไม่ไกลเกินครับ ชีวิตคนเราไม่มีได้อะไรมาฟรีๆหรอกครับ ต้องหาเอง อายุเรายังเเค่นี้ยังมีโอกาสอีกเยอะ ไม่เเน่วันนึงเมื่อน้องเรียนจบมีงานดีๆทำเเล้ว วันนึงน้องออาจะะได้ขับรถที่ฝันไว้ก็ได้คับ สู้ๆ
ความผูกผันครับ ... อธิบายไม่ได้ ... ว่าทำไมถึงขาดรถไม่ได้ ... ผูกผันตั้งแต่เด็กยันโต ชอบทุกอย่างที่มีล้อ .. เล่นมาตั้งแต่ยังคลานอยู่เลย รถเหล็กคันเล็กๆ รถบังคับ tamiya จักรยาน รถจริง ไม่มีวันไหน ที่ขาดสิ่งนี้ไปได้ ได้ดูแล ใส่ใจ บางทีอาจจะคิดว่าเค้าก้อมีชีวิต .. ภูมิใจในสิ่งที่ตนเองมีนะครับ ..
ม.4 ผมยังปั่นจักรยานอยู่เลยครับ-*- ถ้ารักวงการนี้จริงก็ตั้งความฝันไว้ แล้วพยายามเรียนทำงาน ขยันให้มากไว้ ขยันทำงานไม่มีวันจนครับ ไล่ตามความฝันไป จะ 20-30-40 ซักวันก็ต้องเป็นวันของเราครับ
ตอนม.4 พี่ยังเล่นรถกระป๋องอยู่เลยกำ เฮ้อ ทำมัยตอนเด็กๆเราไร้สาระจัง ทำมัยเด็กเดี๋ยวนี้มีความคิดจังน๊า น่านับถือๆ ปล.สู้ต่อไป นายจะไม่เดินคนเดียว
ของผมนี่นอกจากแม่นั่งนับหนังสือแล้ว ยังจะเอา ราคาหนังสือ คูณเข้ากับจำนวนเล่มเข้าไปอีก แม่บอกซื้อหนังสือนี่ แทบจะซื้อรถมอเตอร์ไซได้คันนึงเลยนะนั่น 0.0 สู้ๆคับน้อง
ช่วงนี้อ่านหนังสือ ตั้งใจเรียนด้วย แบ่งเวลาไม่หมกมุ่น ถ้าจะทำต้องฝึกงานกับร้าน หรือจะเรียนเสริมเอา ปล.ม.4 พี่ยังขี่ NOVA super อยู่เลย
อย่ามองแค่ว่าตอนนี้มีแค่นี้ มีพี่คนที่ผมเคยทำรถแมงกะไซด์ด้วย จบ ป.หก สู้ชีวิตมาก ตามสไตล์คนอีสาน ... โรงงาน แกทำมาหมด จนสุดท้าย มาเป็นลูกจ้างรถ และหัดทำ ไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ แกวิ่งระดับ น้าชาติไปแล้ว ..... ทั้งสายพานทั้งโซ่เรย ..... อย่าไปคิดว่าตอนนี้เรามีอะไรจิ ต้องคิดว่าอนาคตกูต้องมีอะไร แล้วก็ทำให้ได้ ผมก็เป็นคนนึง ที่ไม่ได้ขอเงินพ่อแม่ใช้มา สองสามปีแล้วนะ เพราะผมไม่ได้เรียน จบ ม. สามเองครับ แต่ก็ตั้งเป้าไว้ แล้วก็ ปันเงิน ไว้มั่ง กินส่วนนึง เก็บส่วนนึง ช่วยพ่อ แม่ จ่ายค่าไฟ ค่าเน็ต ค่าโทรศัพท์ อีกอย่างนึง .... ไม่แน่อีกหน่อยคุณอาจจะมีรถเจ๋งๆ ก็ได้ ถ้าคุณเดินทางชีวิตถูก อย่าไปมองแค่ว่า เรียนสูงแล้วจะได้เงินเดือนเยอะ ... ไม่จริงเรยย หาช่องทางให้เจอมากกว่า ถึงจะรวยจริง เป็นกำลังใจให้นะครับ หวังว่า อนาคตคงจะได้ เจอกันยิ้มให้กันแถว ๆ พื้นที่รถซิ่งยามวิกาล คริคริ + อ้างถึง ตอบกลับ
