ยิงแม่งเลย ยอมมันอยู่ได้ ไอ้พวกเขมร นี้ถ้ามาแถวบ้านผมจะ แทงฝาก กลับประเทศสัก 2 รู ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยววันนี้กับไปแถวบ้าน จะแทงแม่ง ซัก 2 ที่ ให้หนัก ก็มีเวลาตั้ง 3 ชั่วโมง อิ อิ อิ
กะลาครอบมานานโบราณว่า พอแลเห็นท้องฟ้าก็หุนหัน คิดว่าตนนั้นใหญ่ใครไม่ทัน ทำกำเริบเสิบสันทุกอย่างไป อันคนไทยนั้นสุภาพไม่หยาบหยาม เห็นใครหย่อนอ่อนความก็ยกให้ ถึงล่วงเกินพลาดพลั้งยังอภัย ด้วยเห็นใจว่ายังเยาว์เบาความคิด เขียนบทความด่าตะบึงถึงหัวหู ไทยก็ยังนิ่งอยู่ไม่ถือผิด สั่งสอนทูตเอิกเกริกเลิกเป็นมิตร แล้วกลับติดตามต่อขอคืนดี ไทยก็ยอมตามใจไม่ดึงดื้อ เพราะไทยถือเขมรผองเหมือนน้องพี่ คิดตกลงปลงกันด้วยไมตรี ถึงคราวนี้ใจเขมรแลเห็นกัน หากไทยจะลำเลิกบ้างอ้างขอบเขต เมืองเขมรทั้งประเทศของใครนั่น? ใครเล่าตั้งวงศ์กษัตริย์ปัจจุบัน องค์ด้วงนั้นคือใครที่ไหนมา? เป็นเพียงเจ้าไม่มีศาลซมซานวิ่ง ได้แอบอิงอำนาจไทยจึงใหญ่กล้า ทัพไทยช่วยปราบศัตรูกู้พารา สถาปนาจัดระบอบให้ครอบครอง ได้เดชไทยไปคุ้มกะลาหัว จึงตั้งตัวขึ้นมาอย่างจองหอง เป็นข้าขัณฑสีมาฝ่าละออง ส่งดอกไม้เงินทองตลอดมา ไม่เหลียวดูโภไคยไอศวรรย์ ทั้งเครื่องราชกกุธภัณฑ์อันหนักหนา ฝีมือไทยแน่นักประจักษ์มา เพราะทรงพระกรุณาประทานไป มีพระคุณจุนเจือเหลือประมาณ ถึงลูกหลานกลับเนรคุณได้ สมกับคำโบราณท่านว่าไว้ อย่าไว้ใจเขมรเห็นจริงเอย ฯ ที่มา ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนกลอนต่อว่าเขมรอย่างรุนแรงลงในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ฉบับ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2502
