?ä???˭ԧ ?ŷ????ͧ?????Ѻ???????????????Ժ??? ?ѧ??鹷?駤??֧?Ѵ?Թ㨪ǹ?ѹ仩?ͧ????ͧ???ʹء?ش?????§ ??ѧ?ҡ????????ѹ???仾͵֧ ? ?????֡??ҡ?????áѹẺ??????ҷӡѹ ?ʹ????ͧ˹٤?˹????Ҿʹ? ??ѧ?ҡ?èҵ????¡ѹ???? ?͡?ҷ???˹???????ͧ??ѧ;??????????ѡ?ͧ?? ?袳з??ǡ?ҡ??ѧ????ͧ????ͼ???͡?????? ??ͧ˹??ʹ?硫??????????????????? ????س ?ѹ??ҡ?ͺ͡?س?ç ? ???ҧ???Դ?ѧ?????? ?ѹ???ѧ??????? ???ѧ??ԭ??????˹???????ͧ??????ѡ?????? ?ѧ??鹤?˹?觨֧???Ժ?ԡ?ѹ???????Դ?? ?ʹ????????º???¡??Ѻ?Һ͡?????? ?????ջѭ??..?????????? ??ѧ?ҡ???Ҽ?ҹ?????????ѹ ?Ժ?????Ҵ ? ????ͧ?????ҡ??˹ͧ??? ???????͡????Ѻ?????ѹ?ҡ?س?????? ????˹???????ͧ???繡???ä ?????! ?˹?????Դ?ԡ?ѹ????????????????͔ ???á??? ??????ǔ ?ա??˹?觵ͺ ??ѹ??????ѹ??ʹ????? ? ?? ????Ǵԡ?ѹ????????¹??????ҧ?Ô ???á?????? ???͡??? ?????¹?Ф???ä???˭ԧ..?ѹ??֡????ѹ???ä?????˭ԧ??ҹ???繡ѹ?
คิดพาแฟน ท่องแดนที่แสนสุข หวังสนุก แฟนก้อยอมพร้อมเต็มที่ พอขยับจะเดินหน้า ท่าไม่ดี แฟนบอกพี่ วันนี้หนอ หนูขอลา ของเคยแข็ง ดันมาอ่อน สะท้อนจิต แฟนคงคิด วันนี้ไม่มีค่า ที่หวังไว้คงไม่สม ตรมอุรา ต้องสิ้นท่า ของมันอ่อน ถอนฤทัย เมื่อก่อนนั้น มันเคยแข็ง แกร่งชะมัด ลุยสะบัด ไม่เคยเบื่อ เหนือจดใต้ แต่ตอนนี้ มันอ่อนหมด หดหู่ใจ "ยางรถฉัน" นั่นประไร ทำไมมาหมดลม เฮ้อ.......อย่าคิดมาก
เสปกชี ณ วัดแห่งหนึ่งแม่ชีรูปหนึ่งได้เข้าห้องน้ำเนื่องจากนั้งนานๆ ทำให้เกิดอารมนักแต่งกลอนขึ้นมาจึงระบายไปสั้นๆๆ "บวชชีเพราะหนีรัก"แล้วก็เดินออกไป พระรูบหนึ่งได้เข้ามาในห้องเดียวกันแล้วเขียนต่อไปว่า "บวชพระเพราะรักชี"แล้วก็เดินออกไป ต่อมามีเณรเข้ามาห้องเดิมแล้วเขียนต่อไปว่า "เณรไม่เกี่ยวกระเจี้ยวเล็ก"แล้วก็เดินออกไป ต่อมาแม่ชีองค์เดิมได้เข้ามาในห้องเดิมเลยเขียนต่อไปว่า "กระเจี้ยวเล็กเสป็กชี"
สาวชาวเขา >>> มีหญิงชาวเขาคนหนึ่งเดินกระโผลกกระเผลก >>> ไปหาหมอที่ทำการสาธารณสุข >>> หมอ : " เป็นอะไรมาครับ " >>> สาวชาวเขา: " โต๊ะเขา " >>> เมื่อหมอได้ยินดังนั้นเลยหยิบยาหม่องให้ 1 ตลับ แล้วบอกว่า >>> หมอ : " เอาไปทา วันสองวันก็หาย " >>> สาวชาวเขา : " เขาะคุงค่ะ " >>> ผ่านไป 2 วัน >>> สาวชาวเขาก็มาหาหมออีกครั้ง กระเผลกยิ่งกว่าเดิมอีก >>> เมื่อหมอเห็นดังนั้นเลยเอ่ยว่า >>> หมอ : " อ้าว ! ยังไม่หายอีกเหรอ " >>> สาวชาวเขา: " ยาค่ะ " >>> หมอ : " อะไรกันแค่ตกเขาให้ทายาหม่องแล้วยังไม่หาย" >>> พร้อมกับหันไปหาพยาบาลแล้วบอกว่า >>> หมอ: "คุณไปดูอาการและถามเค้าให้แน่ใจทีซิว่าเค้าเป็นอะไรกันแน่ " >>> เมื่อพยาบาลไปดูอาการแล้วก็กลับมารายงานหมอ >>> พยาบาล: " เค้าเป็น "ตกขาว" ค่ะ คุณหมอให้ยาอะไรเค้าไปทาคะ " >>> หมอ: " ยาหม่อง " พร้อมทำหน้าแหย >>> พยาบาล: " นั่นซิค่ะ เห็นเธอบ่น " แสะซิหาย! "
จมูกสุดยอด มีบัญชากับ มาลี สองสามีภรรยาเป็นเจ้าของ >> ทั้งสองคนช่วยกันทำมาหากินมีความสุขไปตามอัตภาพ >> เที่ยงวันหนึ่ง.... มี ชายตาบอด คนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน >> บัญชาซึ่งขณะนั้นอยู่หน้าร้านพอดี >> ก็รีบไปเปิดประตูต้อนรับพร้อมกับจัดที่นั่งดีที่สุด >> “จะรับอะไรไม่ทราบครับ“ บัญชาถาม พร้อมกับจัดเก้าอี้ให้เข้าที่เข้าทาง >> “คุณก็เห็นผมตาบอด อ่านเมนูของคุณไม่ได ้คงตอบอะไรคุณไม่ได้หรอกว่าอยากกินอะไร“ >> ชายตาบอดตอบและ...บอกต่อไปว่า “เอาอย่างนี้ คุณหาช้อนหรือส้อมที่ลูกค้าคนอื่นๆ ทานเสร็จมาให้ผมด้วยก็แล้วกัน” >> บัญชางง ไม่รู้ว่าชายตาบอดจะมาอีท่าไหน แต่...ก็ยอมทำโดยดี >> เขาหยิบส้อมจากโต๊ะ ข้างๆ ที่เพิ่งลุกออกไป >> แต่ยังไม่ได้เก็บโต๊ะมาให้ชายตาบอด >> ชายตาบอดรับส้อมจากมือบัญชาแล้วนำมาจ่อที่จมูกของตัวเอง >> “อืมมม... มักกะโรนีเนื้อราดด้วยซอส มะเขือเทศ “ ชายตาบอดตอบเหมือนมองเห็น >> “ผมเอานี่แหละช่วยทำให้ผมด้วย “ >>บัญชางงอีกเป็นคำรบสองเพราะไม่คาดคิดว่าชายตาบอดคนนี้จะมีความสามารถพิเศษ >>ล้ำลึกถึงเพียงนี้ >> เขาเดินเข้าครัว แล้วเล่าเรื่องนี้ให้ มาลีฟัง >>“ ....มาคราวหน้าเถอะฉันจะทดสอบดูว่าจะแม่นอย่างวันนี้หรือเปล่า” >> บัญชาบอกกับมาลีซึ่งเธอก็ได้แต่รับฟัง แต่...ไม่สนใจอะไรมากนัก >> หลังจากวันนั้นบัญชารอลูกค้าคนเดียวของเขา ซึ่งก็คือชายตาบอด >> แต่เขาต้องรอถึงสองสามอาทิตย์ >> และ....ทันทีที่เห็นลูกค้าคนสำคัญเข้ามาเขารีบวิ่งหาทันที >> เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้ว บัญชายืนรอคำสั่งให้ไปหาส้อมมาให้ดมเมื่อชายตาบอดบอก >> “รอแป๊บหนึ่งนะครับ “ บัญชา พอเห็น >> .........เท่านั้นแหละบัญชารีบวิ่งเข้าไปในครัวบอกกับมาลีว่า >> “มาแล้ว...มาแล้ว.....เขามาแล้ว“ >> มาลีงง ” อะไรกัน .... >> "คนตาบอดมาแล้ว.....ฉันจะทดสอบเขาว่าคราวนี้แม่นจริงไหม และแน่ไหม...เอานี่” >> บัญชาพูด พร้อมกับยื่นส้อมอันหนึ่งให้มาลี >> “เธอเอามันถูกกับกางเกงในด้านหน้าของเธอนะ“ มาลีรับมาอย่างงงๆ >> ก่อนจะเลิกกระโปรงขึ้น เอาส้อมถูๆ ตามสามีบอกอย่างเสียมิได้ >> แล้วส่งคืนให้บัญชา >> เมื่อได้แล้วบัญชารีบวิ่งออกมาข้างนอกแล้วส่งส้อมให้ชายตาบอด >> บอดอัจฉริยะทำเหมือนครั้งก่อน คือ ดม...... >> คราวนี้เขาสูดหายใจลึกกว่าปกติ และดมหลายรอบมาก ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วบอกว่า >> “....อืมม... ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะนี่ว่า มาลี ทำงานที่นี่ด้วย”
เด็กนอก >>เด็กหนุ่มคนหนึ่ง...เป็นชาวสงขลา... เรียนเก่งมาก... >>ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์..>> >>จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน... บ้านของเด็กหนุ่ม...> > >>อยู่อีกฟากหนึ่ง...ของทะเลสาบสงขลา...> > >>ต้องนั่งเรือแจว...ข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง...> > >>เรือที่ติดเครื่องยนต์...ไม่มีเหรอ...ลุง...?> > >>ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...> >>มันห่างไกลความเจริญ...มีแต่เรือแจว...> > >>โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง...โบราณมาก...> >> >>ที่อเมริกา....เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก...> >>ไปส่งผมฝั่งโน้น...เอาเท่าไร...ลุง...? 80 บาท... OK...ไปเลยลุง...> > >>ในขณะที่ลุงแจวเรือ... หนุ่มนักเรียนนอก...ก็เล่าเรื่องความทันสมัย...> > >>ความก้าวหน้า...ความศิวิไลช์...ของอเมริกาให้ลุงฟัง...> > >>เมืองไทย...เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว...ล้าสมัยมาก...> > >>ไม่รู้คนไทย...อยู่กันได้ยังไง...?> > >>ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน...?> > >>ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์...ใช้อินเตอร์เน็ต...เป็นไหม...?> > >>ลุงไม่รู้หรอก...ใช้ไม่เป็น....> > >>โอโฮ้...ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ....ชีวิตลุงหายไปแล้ว...25 %....> > >>แล้วลุงรู้ไหมว่า...เศรษฐกิจของโลก...ตอนนี้เป็นยังไง...?> >>ลุงไม่รู้หรอก...> > ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ...ชีวิตของลุงหายไป...50 %> > >>ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง...?> > >>ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง...? ลุงไม่รู้หรอก...หลานเอ๊ย...> > >>ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียว...> > >>ว่าจะทำยังไง...ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...> > >>ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้...ชีวิตของลุง...หายไปแล้ว...75 % >>พอดีช่วงนั้น...เกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง...คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม...> > >>นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...> > >>ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม...? ได้...จะถามอะไรหรือลุง...?> > >>เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม...? ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....>> >>เออ...งั้นชีวิตของเอ็ง...กำลังจะหายไป 100%...แล้วพ่อหนุ่ม.>>
