... ขอแสดงความยินดีด้วย สำหรับน้องชายของพวกเรา ( นาย บ. ที่กินเหล้ากับพวกพี่ทีไร กลับไปให้อาหารปลาที่บ้านทุกครั้ง...อิอิ ) เห็นน้องบอกว่าได้เป็นตัวแทน 1 ใน 3 ของประเทศไทศไปแข่งที่ญี่ปุ่นครับ ไชโย ไชโย ไชโย ไป - แข่งแล้วกลับมาต้องมีถ้วยน่ะน้อง ( กดดันมันเข้าไป )
หอยกระป๋อง 1 เรืองแสง1 CD 1 DVD 1 ที่เหลือ อยากซื้อไรมาฝากก็ซื้อมา ไม่ต้องเกรงใจนะน้อง ขอให้ประสบความสำเร็จในการแข่งขันนะ
ตั้งแต่แต่หันเหไปควบ 2 ล้อ น้อง บ. รุ่นเล็กของเราก้อดังเป็นพลุแตกเลย ขึ้นโพเดียม ลงนิตยาสารเป็นว่าเล่น โอ้โห.........ได้ไปญี่ปุ่นด้วย สุดยอดเลย ไปเมื่อไหร่หว่า ของฝากไม่เอานะ โช๊ค GAB ที่ยังไม่ได้จ่ายตัง หายกันก้อพอแล้ว วีรกรรม ไม่ได้มีแค่บ่อปลา ในรถก้อมีครับพี่น้อง รถไรว้า กระจกแม่งลงโคตรช้าเลย อิ อิ
ขอบคุณทุกท่านที่ขุดอดีตมานะครับ ยังไงช่วยส่งกำลังใจไปด้วย เพราะตั้งแต่ล้มเมื่อต้นเดือนสติกลับขี่ไม่ได้เหมือนเดิม.....กลายเป็นคนกลัวไปเลย
...ความกลัวเป็นสิ่งที่เราคิดขึ้นมาเอง ทำไมเราจะควบคุมมันไม่ได้ คิดว่าถ้าเราต้องกลัวต่อไปเรื่อยๆ ก็เท่ากับเราห่างจากความสำเร็จที่เราตั้งใจไว้เท่านั้น แล้วเมื่อไหร่เราจะไปถึงฝันที่เราตั้งใจไว้ล่ะไอ้น้องชาย...สู้! สู้! พี่ก็เคยเป็นมาก่อน กลัวชน ,กลัวหมุนแล้วอาย,กลัวไปหมด จนทำให้ขาดความมั่นใจ มีอยู่สิ่งนึงที่พี่ไม่เคยกลัว คือ กลัวหน้าตาไม่ดี ไม่ว่าจริงๆแล้วจะยังไงกรูก็ต้องดีไว้ก่อน เป็นการสร้างกำลังใจให้ตัวเอง เหมือนพี่นักแข่งร่างยักษ์ กล่าวไว้ว่า " แข่งแพ้หรือชนะ ขับหมาไม่แดกก็ช่างมัน แต่ขอให้อุปกรณ์แต่งตัวชายยอดเยี่ยมไว้ก่อน " เป็นการให้กำลังใจตัวเองเพื่อขจัดความกลัวให้หมดสิ้นไป แต่สิ่งสำคัญอย่าแดก บ๋วยเค็ม ล่ะไอ้น้อง...อิอิ
เคยใช้แต่แบบเป็นใส่ปี๊บอ่ะดิ เบิร์ท......แบบกระป๋องเชยแล้ว ขอเป็นแบบใส่กล่อง UHT ละกัน รักษาสิ่งแวดล้อมด้วย
