อยากให้อ่าน ดีมาก (เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) : > เพื่อน ๆช่วยอ่านข้อความนี้ดีมาก ชีวิตคน > มีคนเล่าให้ฟังว่า...สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ > กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต.. > แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6 > คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร. > วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ > แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า.เดินเข้าป่าไป... > อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ.....คือแกงเนื้อลิง... > พอเดินเข้าป่าไปได้สักพัก. > เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้.. > แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง.. > > เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น... > ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จากต้นไม้ทันที... > > แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา... > จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้... > เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้ > เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน... > ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง... > ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก..... ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน > ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหา > ลิงตัวที่ถูกยิง...แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด... > แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น... > สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง. โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำๆ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็หล่นตุ๊บ...ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู... > ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว... > คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี... > ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง... > เธอกำลังให้นมลูก... > > ลูกตัวน้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง.. > ถ้าเป็นลิงตัวอื่น...จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้..... > > แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้.. > เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ... > รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย... > เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้.แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ... > มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ... > พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมี! เหลือทั้งหมด... > ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ.. > แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ > > หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป จนลับสายตาแล้ว..แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว... > จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา.....ตาย..คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้... > เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน... > คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง... > ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย.ตลอดชีวิต.. > และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ...... > เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง... > ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... ' > เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก > > ***************** > > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่ > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา > > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม > กลุ้มเรื่องทุกข์ > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว > > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้ > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย. > > ----- จบการส่งต่อข้อความ ----- > > อย่าลืม ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส..... ไม่มีความรักใหนยิ่งใหญ่กว่าความรักที่แม่มีให้กับลูก รักแม่มากครับ __________________
ยินเสียงเพลงกล่อม หยาดนมที่เคยลิ้มใครเล่าเฝ้าอุ้มชู เลี้ยงดูเรามาจนโตใหญ่หากแม้นสามารถเรียงร้อยดาว และเดือนด้วยสายรุ้งได้ดังใจเพื่อลูกทุกสิ่งมอบให้ ใครเล่าจะห่วง ตัวเราเท่าเทียมฟ้า ใครเล่าใครรักเรามากกว่า พื้นน้ำทะเลกว้างใหญ่พระคุณแม่ใหญ่หลวงนัก พระคุณพ่อใหญ่หลวงนัก ค่าเลิศเลอเหนือคำบรรยาย ลูกกราบน้อมบูชา
คนแรกที่แม่นึกถึงคือลูกแต่คนสุดท้ายที่โดนลูกนึกถึงคือแม่ พรุ่งนี้วันแม่แล้วนะครับ รักแม่ให้มากๆๆนะครับ + อ้างถึง ตอบกลับ
