ใครมีเรื่องเล่าไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ตรงหรือฟังเค้าเล่ามา....หรือ...แค่รู้สึกว่า วิญญาน...มีจริง..ลองเอามาแลกเปลี่ยนกันได้นะครับ
อันนี้เรื่องจริง นู๋เบญอยู่ในเหตุการณ์ กลางวันเวลางานวันนึง ที่ออฟฟิตผมเอง มีโซฟารับแขก วันนั้นง่วงนิดหน่อย ก็เลยไปนอนที่โซฟา โดยหันหัวไปทางทิศเหนือ ปลายเท้าลงทิศใต้ แต่ปลายเท้ามีตู้เอกสารอยู่ ซึ่งบนตู้นั้นมี องค์พ่อจตุคามรามเทพตั้งบูชาอยู่ พอล้มตัวลงนอนได้สักพักกำลังเคลิ้มๆ ก็รู้สึกว่าตัวขยับไม่ได้ เอะ เราเป็นไรไป พยายามลืมตาก็ลืมตาไม่ขึ้น ชักจะอาการไม่ดีแล้วเรา ร้องตะโกนเรียกนู๋เบญที่นั่งทำงานอยู่ ตอนนั้นร้องอย่างสุดเสียง ช่วยด้วยๆ ขยับไม่ได้ แต่ตาที่มองได้อย่างปรือๆ ก็ยังมองไม่เห็นใครลุกมาดูเราแฮะ ดิ้นสักพักจนเหนื่อย ก็เห็นลางๆ ว่าแม่บ้านกับนู๋เบญมาแอบยืนมองเหมือนดูเราเป็นอะไร เราก็ดิ้นๆ แต่ตัวไม่ยอมขยับเลย จนสักพักนุ๋เบญตะโกนถามว่าเป็นอะไร ตัวถึงขยับได้ ลุกจากโซฟาตรงนั้นมายืนเหนื่อยหอบเหงื่อแตกผลั่ก แล้วก็ถามแม่บ้านกะนู๋เบญ ว่าทำไม่มาช่วย เค้าตอบว่า ได้ยินเสียงผม เหมือนนอนละเมอ แล้วก็ดิ้นๆตัวเกร็ง นึกว่าผมแกล้งเล่น อะไรทำนองเนี๋ยะ ก็เลยยืนดู อาการสักพัก พอเห็นว่าคงไม่ได้แกล้งก็เลยตะโกนถาม ผมก็เลยถึงขยับตัวลุกมาจากที่โซฟาได้ ซึ่งตอนนั้น ผมมีสติ มองเห็นสองคนกำลังยืนดูอยู่ ร้องสุดเสียงแต่ทำไมเค้าถึงได้ยินแค่เสียง อือๆๆๆ นับจากวันนั้นก็ไม่กล้านอนในเวลางานอีกเลย เพราะกลัวโดนองค์พ่อเล่นงานอีก เนื่องจากเอาเวลางานมานอน อิอิอิ
ผมเจอเหตุการแปลกๆครับ................... เพื่อน ญ เพ่งซื้อรถมือสองมา 1 คันเลยขับมาโชว์แล้วไปกินข้าวกันต่อโดยให้เพื่อนขับนำทางไป.เวลาปรมาณ สามทุ่ม....... ขับตามไปสักพักเห็นเหมือนมีคนนั่งอยู่เบาะหลังข้างซ้าย.........ญ.เลยถามผมว่านิวเห็นไหมว่าเพื่อนมันมากับใคร...แล้วทำไมต้องนั่งหลัง เหมือนกับเป็นเจ้านายด้วย.............(ผมบอกว่าไม่น่าใช่นะ....อย่าเพ่งไปถามเพื่อนนะว่าพาใครมาให้รอลงจากรถก่อนค่อยไปดู) พอถึงร้านอาหารก็ลงไปดู.....................ปรากฎว่าไม่มีใคร.....มันขับมาคนเดียว..........อึ่งแดกครับ........เลยบอกว่าอย่าไปทักให้มันขับรถกลับบ้านก่อนแล้วค่อยบอกมัน..........เดียวหลอนตายห่าเลย........... หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว.............ก็โทรไปบอกเพื่อน.............................ถึงกะช๊อก..........รุ่งเช้าเอาไปคืนเต้นต์ทันที.....ปรากฎว่า...มีคนเคยไม่หายใจอยู่ในรถจริงครับ........แต่ว่าเหมือนพาไปโรงบาลไม่ทันอะครับ....มะได้ชนหรือคว่ำ..........อิอิ
น้อยแน่ใจนะครับว่าอยากอ่านอยากฟังเรื่องของผมที่เป็นประสบการณ์ตรง.........แน่ใจนะครับ...น้อย......ผมว่าให้คนอื่นๆเล่าก่อนดีกว่านะ.....ขนาดเรื่องของผมเนี่ยกระป๋อง...มันยังไมกล้าเอาไปเล่าเลย.........:sad::sad::sad::sad:
เรื่องนี้สั้นแต่สุด...... ผมกะน้องไปหาอะไรทานกันบ่ายวันนั้นเราทะเลาะกันตลอด หอดีผมก็เลยบอกว่างั้นจะได้ผ่อนคลายกันคือไปนวด..ก็ขับไปเรื่อย...หลัง BIG C พัทยาจะมีข้าวของเครื่องใช้เยอะมากก็เลยแวะลงไปสั่งโต๊ะ 1 ตัว ขณะนั้น(ยังจำได้นะครับว่าผมกะน้องสาวคนเนี่ยทะเลาะกัน)เธอก็ลงมาด้วย...เธอก็เดินไปซื้อ น้ำอัดลม....ผมก็สังเกตว่า...เอ่...น้องเค้าไม่กินสไปร์?นี่น่า...ทำมะดา แปบซี่..อย่างเดียว....จากนั้นซื้อเสจก็ขึ้นรถ...มุ่งหน้าไป เฮลทแลนด์ วันนั้นที่จอดรถเต็ม..ก็เลยต้องไปจอดลานจอดรถด้านหลัง..พอได้ที่จอดเสจ กำลังจะลง.....ผมก็บอกว่า...ไม่ต้องกินแล้วสไปร์ทนะ...กินทำมัยเดี๋ยวทอ้งก็อืดหรอก........ตอนพูดผมก็ไม่ได้สังเกตว่ามีไรผิดปกติ.....แต่พอหันไปมอง ดูอีกที น้องเค้าร้องให้...แบบ หยด..ติ้งๆเลยละ....ผมก็ถามว่าเป็นไรหรอ...ร้องให้ทำมัย.....น้องเค้ากำมือแน่น...ในมือแทบจะบีบกระป๋องให้ระเบิดไปเลย จากนั้นก็หันมามองแบบตาขวางๆ แล้วก็พูดว่า ... หนูจะไม่ให้แม่เค้าอยู่ด้วยแล้ว หนูจะพาแม่เค้าไปแล้ว ....เสียงที่พูดมานั้นไม่ใช้เสียงของน้องเค้าเลย เป็นเสียงเล็กๆเหมือนเสียงเด็กๆ ผมงี้ขนลุกไปทั้งตัว หันไปหันมาบอกตรงๆว่า งง มากๆเกิดมาก็ไม่เคยเจอแบบนี้ เจอแบบระยะประชิดตัว ผมทำไงต่อรู้ไหม...ก็ต้องบอกไปว่า เอาๆพ่อขอโทษนะ เรียกแม่เค้ากลับมาเถอะนะ พ่อผิดเอง ตัวเองก็พูดมั่วๆไปเรื่อยๆ คิดไปว่าพูดไปได้ไงวะ น้องเค้าก็ร้องให้ซักพักใหญ่ ก็หยุด แล้วก็หันมาบอกว่า เหนื่อยมากๆ...ผมก็ถามว่ามันเกิดไรขึ้น น้องเค้าก็เล่าว่า เวลาเราทะเลาะกัน น้องเค้ามีร่าง กุมารทองอยู่ด้วย เค้าชอบกินสไปร์ท มาก.......พอพูดเสจ ผมงี้ ขนหัวลุกเลย......เรื่องแบบนี้เราก็ฟังมาเยอะ เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่พอเจอกับตัวเอง แบบ ระยะประชิดตัว เนี่ย มันสุดขั้วของชีวิตเลยนะ....นี่ก็เป็นเรื่องๆหนึงที่เอามาเล่าให้ฟังเพราะมันพึงเกิดขึ้นวันเดียวกะที่โพสกระทู้นี่.....สุดๆเลยวะ...ขณะที่เขียนอยู่นี้น้องเค้าก็นอนอยู่ข้างหลังนะ......สุดๆ ---------- Post added at 14:39:07 ---------- Previous post was at 14:38:51 ---------- เรื่องนี้สั้นแต่สุด...... ผมกะน้องไปหาอะไรทานกันบ่ายวันนั้นเราทะเลาะกันตลอด หอดีผมก็เลยบอกว่างั้นจะได้ผ่อนคลายกันคือไปนวด..ก็ขับไปเรื่อย...หลัง BIG C พัทยาจะมีข้าวของเครื่องใช้เยอะมากก็เลยแวะลงไปสั่งโต๊ะ 1 ตัว ขณะนั้น(ยังจำได้นะครับว่าผมกะน้องสาวคนเนี่ยทะเลาะกัน)เธอก็ลงมาด้วย...เธอก็เดินไปซื้อ น้ำอัดลม....ผมก็สังเกตว่า...เอ่...น้องเค้าไม่กินสไปร์?นี่น่า...ทำมะดา แปบซี่..อย่างเดียว....จากนั้นซื้อเสจก็ขึ้นรถ...มุ่งหน้าไป เฮลทแลนด์ วันนั้นที่จอดรถเต็ม..ก็เลยต้องไปจอดลานจอดรถด้านหลัง..พอได้ที่จอดเสจ กำลังจะลง.....ผมก็บอกว่า...ไม่ต้องกินแล้วสไปร์ทนะ...กินทำมัยเดี๋ยวทอ้งก็อืดหรอก........ตอนพูดผมก็ไม่ได้สังเกตว่ามีไรผิดปกติ.....แต่พอหันไปมอง ดูอีกที น้องเค้าร้องให้...แบบ หยด..ติ้งๆเลยละ....ผมก็ถามว่าเป็นไรหรอ...ร้องให้ทำมัย.....น้องเค้ากำมือแน่น...ในมือแทบจะบีบกระป๋องให้ระเบิดไปเลย จากนั้นก็หันมามองแบบตาขวางๆ แล้วก็พูดว่า ... หนูจะไม่ให้แม่เค้าอยู่ด้วยแล้ว หนูจะพาแม่เค้าไปแล้ว ....เสียงที่พูดมานั้นไม่ใช้เสียงของน้องเค้าเลย เป็นเสียงเล็กๆเหมือนเสียงเด็กๆ ผมงี้ขนลุกไปทั้งตัว หันไปหันมาบอกตรงๆว่า งง มากๆเกิดมาก็ไม่เคยเจอแบบนี้ เจอแบบระยะประชิดตัว ผมทำไงต่อรู้ไหม...ก็ต้องบอกไปว่า เอาๆพ่อขอโทษนะ เรียกแม่เค้ากลับมาเถอะนะ พ่อผิดเอง ตัวเองก็พูดมั่วๆไปเรื่อยๆ คิดไปว่าพูดไปได้ไงวะ น้องเค้าก็ร้องให้ซักพักใหญ่ ก็หยุด แล้วก็หันมาบอกว่า เหนื่อยมากๆ...ผมก็ถามว่ามันเกิดไรขึ้น น้องเค้าก็เล่าว่า เวลาเราทะเลาะกัน น้องเค้ามีร่าง กุมารทองอยู่ด้วย เค้าชอบกินสไปร์ท มาก.......พอพูดเสจ ผมงี้ ขนหัวลุกเลย......เรื่องแบบนี้เราก็ฟังมาเยอะ เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง แต่พอเจอกับตัวเอง แบบ ระยะประชิดตัว เนี่ย มันสุดขั้วของชีวิตเลยนะ....นี่ก็เป็นเรื่องๆหนึงที่เอามาเล่าให้ฟังเพราะมันพึงเกิดขึ้นวันเดียวกะที่โพสกระทู้นี่.....สุดๆเลยวะ...ขณะที่เขียนอยู่นี้น้องเค้าก็นอนอยู่ข้างหลังนะ......สุดๆ
อ่านแค่หัวก็รู้แล้วครับพี่ ไม่ต้องมาบอกหรอก "สั้นแต่สุดดดด" มันไม่แปลกนะพี่ แต่ถ้าสั้นแล้วยังไม่สุดซิ น่าคิดครับ ส่วนเนื้อเรื่อง สงสัยพี่วาไม่รู้จักมารยาหญิงซะแว๊ววววว
เล่าบ้าง.. เรื่องแรก..ที่เจอเนี่ยผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใช่หรือเปล่า ผมขับรถกลับบ้านประมาณตี1 น่าจะได้ ขับเข้ามาในซอยบ้าน ผมขับผ่านชาย 4 คนที่กำลังเดินอยู่ ด้วยความที่ผมขับเร็วแต่นึกได้ว่าทางเข้าบ้านเป็ฯทางฝุ่นเลยเบารถพร้อมมองกระจกหลังกลัวชายกลุ่มนั้นด่า กลับมองไม่เห็ฯใครเลย ผมเลยหยุดรถ แล้วถอยหลังไม่ดูก็ไม่เห็นใคร ด้านซ้ายก็กำแพง ด้านขาวก็ป่าหญ้า ไม่รูหายไปไหนกัน จอดดูสักพักจนหมาแถวนั้นเริ่มเห่า ผมเลยออกรถเพราะง่วงนอนแล้ว..แหะ แหะ.. เรื่อง 2 นี่น่าจะใช่ เพราะมันเป็นเพื่อนผมเอง วันั้นไปเยี่ยมเพื่อนที่ รพ.จุฬา เรื่องจากเพื่อนเกิดอุบัติเหตุทางรถ อาการโคม่า (รอพ่อแม่ทำใจแล้วก็ถอดเครื่องช่วย) เยี่ยมเสร็จก็กลับ คืนนั้น นอนฝันประมาณว่าวิ่งหนีอะไรสักอย่างจำไม่ได้ แต่พอจะเริ่มรู้สึกตัว ก็ได้ยินเสียงหมาหอนจากหน้าปากซอยเข้ามาเรื่อยๆจนมาหอนอยู่ข้างบ้าน ไม่ยอมหยุด อยู่ผมก็นึกถึงเพื่อนเพราะตอนมีชีวิตอยู่เป็นคนขี้เล่น เลยพูดออกมาดังๆเฮ้ยเต๊ะกูกลัว ท่าจะมาให้เข้าฝันแล้วกัน พอพูดจบ หมาหยุดหอน ทุกอย่างเงียบทันที ผมเลยนอนต่อ....
