ขอลงวันนี้เลยนะครับ เนื่องจากว่าพรุ่งนี้ออกงานต่างจังหวัด และเป็นตอนสุดท้ายที่เขียนไว้แล้ว ยังไงว่างๆ จะเขียนเล่นๆมาอ่านกันขำๆครับ ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านนะครับ ถึงรถพี่จะเก่า แต่วิ่งแซงเต่านะน้อง รถเก่าในสายตาใครหลายๆคนคงไม่เป็นที่ปรารถนาจะได้มาครอบครองนัก ไม่หมายรวมรถที่ทรงคุณค่าตามกาลเวลานะครับ รถบ้าน ๆ ที่เก่า ๆ นี่แหละ ทั้งโดนดูถูก โดนแซว โดนแกล้งต่าง ๆ นา ๆ แต่ในความเก่าจนยากจะบำรุงรักษานั้น มันมีอะไรที่รถใหม่หาไม่ได้ครับ ... นั่นคือประสบการณ์และความทรงจำ ยกตัวอย่างกันง่าย ๆ เลยครับ รถผมนี่แหละ จะเล่าให้ฟังว่า กว่ามันจะเก่าเนี่ยะ มันผ่านอะไรมาบ้าง เนื่องด้วย 15 ปีที่ผ่านมา ฐานะทางบ้านก็ไม่ถึงขั้นที่ว่าดีครับ พอใช้จ่ายภายในบ้านได้อย่างไม่ต้องกู้ยืมใคร ต้องขอบคุณคุณพ่อกะคุณแม่ด้วยครับ ที่ซื้อรถคันนี้ให้ผมได้ซ่อม เอ้ย ได้ใช้ ซึ่งก่อนการซื้อรถคันนึงนั้น ก็มีหลายขั้นตอนมากๆ แต่สิ่งที่ผมจำได้แม่นคือ สีครับ คุณแม่เรียกผมเข้าไปหาแล้วถามว่า ชอบรถสีอะไรลูก ผมตอบแบบไม่ต้องคิด “แดงครับแม่” แล้วก็เป็นตามคาด ขาวว๊อกมาเลย วันแรกที่รถมาถึงบ้าน พี่ชายผมเดินเข้ามากอดคอแล้วชวนไปดูรถ “โอ้วป้ายแดงซะล่วย โก้นะเนี่ยะ” ผมคิดในใจ คืนนั้นคุณพ่อพาผมไปทานข้าวในเมืองครับ (บ้านนอกมาก) เป็นวันที่มีความสุขสลับทุกข์อย่างบอกไม่ถูก แวะปั้มอ้วกไป 2 ที เมารถ รถคันนี้พาผมไปหาหมอเวลาผมไม่สบาย พาไปตกปลา พาไปหาคุณตาคุณยาย พาไปเที่ยวตลาดน้ำดำเนินสะดวก มันอึดเข้าขั้นครับ พ่อลากเกียร์ 1 จนเสียงเครื่องคราง แต่ก็ไม่เป็นไร สับ 2 ต่อไปแบบเนียนๆ แต่ก็ตามประสาของรถคันเล็ก ตามใครเค้าไม่ทันครับ ความร้อนขึ้นอีก ใช้กันมาเรื่อยๆ จนวันนึง พี่ชายผมเข้าเรียนต่อ ป.โท คุณพ่อคุณแม่เลยให้รถคันนี้มาเป็นยานพาหนะประจำกายครับ ขับไปเรียนจนจบ จากนั้นเมื่อผมเข้าเรียนต่ออีกคน มันเลยตกมาเป็นของผม ซึ่งรับบทหนักหน่อย เพราะได้ระยะซ่อมพอดี ราคารถ 330000 ครับ แต่ค่าซ่อมสิริรวมแล้ว เกือบซื้อได้อีกคันนึง เปลี่ยนมันแทบจะทุกอย่างเท่าที่หาได้ นี่หลังคาผุจะเอามือแหย่ออกไปได้แระ ยังหาเปลี่ยนไม่ได้เลย ท่านใดมีแจ้งผมด้วยนะ รถคันนี้มีอะไรมากกว่านั้นครับ ลากรถเสียมาแล้วนับไม่ถ้วน สตาร์ทไม่ติดก็เคย ขับอยู่ดับไปเฉยๆ เข็นซะขาสั่น ถ้าขับรถใหม่จะได้เจออะไรแบบนี้มั้ย อย่าเอารูปลักษณ์ภายนอกของรถมาเป็นเครื่องตัดสินเลยครับ ทุกวันนี้ผมไม่ได้เดือดร้อนที่ต้องขับรถเก่า ไม่ต้องขึ้นรถเมล์เพราะไม่มีตังค์เติมน้ำมัน (เพราะใช้แก๊ส 55) ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาขโมยรถไปมั้ย เสียบกุญแจไว้ยังไม่หายเลย “พอเพียง” คำที่เราชินหู แต่ไม่ค่อยจะได้ลงมือทำตามทางเดินของพ่อซักเท่าไหร่ แต่ผมคนนึงที่ทำอยู่ครับ รถใหม่ๆผมก็อยากได้ อยากแรง อยากคายโบอ๊อฟบ้าง แต่เอาไว้ก่อนละกัน ผมขอเก็บเงินซื้อรถอีกคันให้คุณพ่อกะคุณแม่ก่อน เรายังหนุ่มยังเน่น ยังสาวยังสวย มีโอกาสอีกเยอะครับที่จะได้ใช้ของดีๆ บุพการีของเราต่างหากที่แก่ลงทุกวัน ถ้าวันไหนผมทำตามฝันของผมได้แล้ว จะหาหลังคามาเปลี่ยนให้ดู จงภูมิใจในสิ่งที่เรามีอยู่ อย่าดิ้นรนจนเกินความสามารถ เอาใจช่วยเพื่อนๆที่ขับรถเก่าทุกคนครับ
