ตอน ประมาณ บ่าย 3 ได้คุยกับนายที่ฟิลิปปินส์ ได้ข้อมูลของ Individual performance ของปี 2006 รู้แล้วก็เศร้านิดหน่อยเลย ปีที่แล้วพยายามตั้งใจทำงานมากๆ เหนื่อยนะยอมรับ แต่เมืองนอกไม่เห็นหรืออาจจะเห็นแต่คนอื่นคงทำได้ดีกว่า คะแนนปีนี้ออกมาเลย ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเสียเลย เศร้าจริงๆ โบนัสก็ ได้ไม่มาก แถม เงินเดือนยังขึ้นนิดหน่อย เอง เศร้าว่ะ ปี 2007 สงสัยชะตาจะไม่ดี แต่ ไงก็เถอะ ถ้าปีที่แล้วทำขนาดนั้นแล้วยังไม่ได้เรื่อง ปีนี้ต้องทำให้มันหนักกว่านั้นอีก ไม่ดี ไม่มีใครเห็นให้มันรู้กันไป สิวะ บอกตรงๆ หนักใจ แต่ไงก็ไม่มีทางเลือก I am not born loser
เยอะนะนั่นอ่ะ ปีนึงก้อ หกพันนะพี่ สู้ผมไม่ได้ แม็กสุด ขึ้นสองขั้น สามร้อย แล้วใครมันจะไปให้สองขั้นทุกปี ฮี่ ๆๆๆ
ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปนะวิน ของพี่เจ้านายเสมอปรับตำแหน่งไปก็โดนรอง กจญ.เด้งกลับมา พี่ก็คิดซะว่า "ไม่เป็นไร" โอกาสยังไม่เป็นของเรา ยุคนี้มีงานทำมีเงินใช้ก็พอแล้ว
ความเศร้า ไม่เคยจากเราไป แต่ จะอยู่กับความเศร้าอย่างไร ให้มีความสุขสิ เป็นเรื่องที่ควรทำ เช้านี้เริ่มทำงาน ด้วยการเข้าประชุม และ ก็จบการทำงานของวันนี้ด้วยกันประชุม มีคนมากมาย ผ่านเข้ามา พบปะกับเราในแต่ล่ะ วัน แต่จะมีสักคน ไหมที่ฟังเราและเป็นเพื่อนเราจริงๆ
