ถ้าคุณเริ่มมีความคิดเหล่านี้ หรืออาการเหล่านี้... -บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'กูจะไปสยามทำหอกอะไรวะ?' -เปิดเพลงที่เรารู้สึกว่าวัยรุ่นสุดๆขึ้นฟัง และพบว่า มันกลายเป็นเพลงเก่าไปแล้ว(เมื่อ2วันที่แล้วเลย เปิดProject Hฟัง...รู้ตัวอีกที...ชิบหาย แม่ง7-8ปีแล้วนี่หว่า...) -ขณะเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นในสยาม บังเกิดความคิดขึ้นว่า... 'แม่งแต่งตัวเหี้ยไรของแม่งวะ?' -หลังจากผ่านกลุ่มวัยรุ่นไป เงี่ยหูฟังเพลงที่เปิดในสยาม... 'เพลงห่าไรเนี่ย? มึงฟังอะไรกันอ่ะ?' -เดินต่อมา เจอคู่รักวัยรุ่น... บ่นพึมพำกับตัวเองว่า ' น้อง...เปิดห้องเลยไม๊?... ถุงยางมียัง? '(สมัยกูอายุเท่าพวกมึง แค่จับมือกูก็ตื่นเต้นชิบหายแล้ว) -สถานที่Hang-Out เริ่มเปลี่ยนเป็น เยาวราช,สำเพ็ง,สวนลุมพินี,พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ -สมัย ม.ปลาย เลิกเรียน ดิ่งไปสยาม พออยู่มหาลัย เริ่มหาร้านนั่งกินอะไรชิวๆ หานิทรรศการศิลปะดีๆดู เดินถ่ายรูปตามย่านเมืองเก่า -เกิดอาการช็อกโลก เมื่อหยิบกางเกงตัวเก่ามาใส่ แล้วแม่งฟิต... -การ์ตูนที่เราชื่นชอบ กลายเป็นบรรพบุรุษการ์ตูนที่เด็กสมัยนี้ไม่เคยเห็นตัวตน -ยิ่งขนมที่เราเคยกิน แม่งจะกลายเป็นตำนานลี้ลับที่ไม่เคยมีใครรู้จัก -เดินเข้าแผนกของเล่น แล้วรู้สึกอิจฉาเด็กสมัยนี้ ... ของเล่นแม่งเจ๋งสัดอ่ะ ... -เปิดนิตยสารวัยรุ่นดู แล้วเกิดประโยคเหล่านี้ เช่น... ' เฮ้ย ชิบหาย แม่ง15เองอ่ะ...ตอนกูอยู่ประถมนี่ แม่งเพิ่งเกิดเองอ่ะ' หรือ 'เด็กสมัยนี้โตเร็วเนอะ...' -อายุถึง เข้าผับได้ปั๊บ เย็ดเข้!!! ดีใจสัดๆ... พอเวลาผ่านไปซักพัก... เอ่อ... กูจะดีใจทำไม? นี่กูแก่แล้วดิเนี่ย? - สถานที่ท่องเที่ยวยามค่ำคืน จะเปลี่ยนจุดประสงค์ จากผับDanceชื่อดัง กลายเป็นร้านนั่งชิว เปิดเพลงเบาๆ นั่งคุยกันกะเพื่อนๆ เน้นแดก ไม่เน้นDance... (ป่าวหรอก สังขารมันไม่ให้ และกูต้องการแดกเหล้า ไม่ใช่เต้นระบำ) -เวลาทำงาน เวลาเรียน มากขึ้น ในขณะที่ เวลาพักผ่อน เวลานอน แม่งน้อยลง - ดาราวัยรุ่นที่เราชื่นชอบ ปัจจุบันเล่นบท... แม่ ... -เตะบอล สมัย ม.ปลาย เตะกันเป็นชั่วโมง เดี๋ยวนี้15นาที หรือแค่วิ่งประกบกองหน้า หอบแดกยังกะวิ่งมาราธอน -เล่นบาส สมัย ม.ปลาย กระโดดจับห่วงได้สบาย เดี๋ยวนี้ปลายตาข่ายกูยังจะตายเอา -แต่ก่อน วันเกิด ยะฮู้!!! แดกเหล้าโว้ยยยยยยยย!!! เดี๋ยวนี้ ตักบาตร เข้าวัด ถวายสังฆทาน -UBCช่อง34 ช่อง มะจัง คือพระเจ้า!!! -ตื่นนอนขึ้นมา...และรู้สึกว่า... กูเคยผอมกว่านี้นะ...
