โมด : ฮัลโหล … ชาติ : กูชาตินะ … ไอ้โมด กูจะเข้ากรุงเทพ มีธุระนิดหน่อย … โมด : เฮ้ย … จริงดิ มึงจะมาเมื่อไหร่วะ ชาติ : วันศุกร์ มึงว่างมั้ยเนี่ย โมด : เฮ้ย … มึงมา กูไม่ว่าง ก็ชาเย็น เต็มที ชาติ : แหม ชาเย็น ไอ้สลัด โมด : สยามแล้วกัน มึงยังจำทางในกรุงเทพได้นะ ชาติ : ดูถูก ไอ้เวร สามสี่ปีเอง แม่_จะเปลี่ยนอะไรนักหนา โมด : เออ เออ สยาม นะโว้ย 5 โมงครึ่ง ชาติ : เออ … แล้วเจอกัน แค่นี่ล่ะ โมด : แค่นี้นะ … บาย . . . (สยามฯ - วันศุกร์ - 5 โมงสิบห้า) โมด : ฮัลโล มึงอยู่ไหนแล้ว ชาติ : ยืนรอมึงอยู่ หน้าตึกใหญ่ๆ โมด : ไอ้เวร หน้าร้านอะไร เดี๋ยวกูไปหามึงเอง ชาติ : เออ … อุบลภัณฑ์ โมด : (งง) … มีด้วยเหรอวะ ร้านนี้ สยามนะโว้ย ชาติ : เออ … ป้ายเหลืองๆ คนเต็มเลย โมด : นึกไม่ออกจริงๆ ว่ะ … อุบลภัณฑ์ เนี่ยนะ ชาติ : … โมด : มึงเห็น แมคฯ แถวนั้นมั้ย ชาติ : เห็น … กูเดินไปหามึงตรงนั้นแล้วกัน หน้าร้านนะโว้ย โมด : เออ เออ . . . (หน้าร้านแมคฯ) โมด : เฮ้ย … มีด้วยเหรอวะ อุบลภัณฑ์ … กูว่ากูเชี่ยวนะ แถวนี้ ชาติ : (ชี้ให้ดู) โน่น โน่น … แหกตาดู ป้ายเหลืองๆ โน่น โมด : … ชาติ : อึ้งสิมึง แหมๆ … เชี่ยวมาก ไอ้สลัด โมด : ไอ้ชาติ …. เอ้ย … โอปองแปง โว้ย โอปองแปง (au bon pain) ชาติ : มึงอ่านไงวะ โอปองแปง … แม่_ อุบลภัณฑ์ ชัดๆ โมด : … : )
