> ( เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) > > มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ > > กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต.. > > แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6 > > คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร... > > > > วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ > > แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า...เดินเข้าป่าไป... > > อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ...คือแกงเนื้อลิง... > > > > พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก. > > > > เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้.. > > แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง.. > > > > เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น... > > ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที... > > > > แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา... > > จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้... > > เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้ > > เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน... > > ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง... > > ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก... ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน > > ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหา > > ลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด... > > > > แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น... > > > > สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง... โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ > > ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็หล่นตุ๊บ... > > ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู... > > ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว... > > คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี... > > ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง... > > เธอกำลังให้นม ลูก... > > > > ลูกตัว น้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง.. > > ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้.. > > > > แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้.. > > > > เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ... > > รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย... > > เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้...แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ... > > มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ... > > พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด... > > ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก...ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ.. > > แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ > > > > หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป > > จนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว... > > จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา...ตาย.. > > > > คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้... > > เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน... > > คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง... > > ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย...ตลอดชีวิต.. > > > > และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ... > > เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง... > > ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... ' > > เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก > > > > ***************** > > > > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่ > > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร > > คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา > > > > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม > > กลุ้มเรื่องทุกข์ > > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา > > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา > > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว > > > > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น > > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว > > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว > > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป > > > > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ > > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน > > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ > > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี > > > > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด > > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้ > > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี > > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย. > > > > > > ----- จบการส่งต่อข้อความ ----- > > > > อย่าลืม ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส..... คนเดินทาง โพสต์: 3 ลงทะเบียนเมื่อ: 20 ส.ค. 2008, 13:49
