ผมกำลังเดินอยู่บนถนนท่ามกลางแสงไฟสลัวในช่วงโพล้เพล้ของวันหนึ่ง พลันได้ยินเสียงร้องอู้อี้เหมือนถูก ผ้าอุดปากดังออกมาจากหลังพงไม้ อารามตกใจ ผมชะลอฝีเท้าเพื่อฟัง และรู้สึกตื่นตระหนก เมื่อรู้ว่าเสียงที่ผมได้ยินคือเสียงการต่อสู้กันอย่างแน่นอน มีทั้งเสียงตะคอก และเสียงเสื้อผ้าฉีกขาด มีหญิงกำลังถูกทำร้าย ห่างจากจุดที่ผมยืนไม่กี่เมตร ผมควรเข้าไปยุ่งดีหรือเปล่า ผมรู้สึกหวั่นกับสวัสดิภาพของตัวเอง และนึกตำหนิตัวเองที่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านใหม่กะทันหัน ผมควรจะเข้าไปช่วยหรือแค่วิ่งไปยังโทรศัพท์เครื่องที่ใกล้ที่สุด เพื่อโทรแจ้งตำรวจ ......เสียงร้องของเด็กผู้หญิงเริ่มเบาลง ผมรู้ทันทีว่าจะต้องรีบทำอะไรสักอย่าง ผมจะเดินหนีเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างไร เอาล่ะ...ผมตัดสินใจได้แล้ว ผมไม่อาจหันหลังให้กับชะตาของผู้หญิงที่ไม่รู้จักคนนี้ได้ แม้มันหมายถึง การเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง ผมไม่ใช่คนกล้า และไม่ใช่นักกีฬา ผมไม่รู้ว่าความกล้าและพละกำลังในตัวนั้นมาจากไหน แต่ทันทีที่ตัดสินใจช่วยเธอ ผมดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ผมวิ่งไปหลังพุ่มไม ้และดึงเจ้าวายร้ายออกมาจากร่างของหญิงสาว เราต่อสู้กันจนกลิ้งไปกับพื้นทั้งคู่ และปล้ำสู้กันอยู่สักพักหนึ่ง ในที่สุดเจ้าตัวร้ายก็ลุกขึ้นและวิ่งหนีไป ผมหอบฮักๆ และพยายามตะเกียกตะกาย ไปหาเด็กผู้หญิง ซึ่งนอนหมอบ ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หลังต้นไม้ท่ามกลางความมืด ผมแทบไม่เห็นตัวเธอเลย แต่มีความรู้สึกว่าเธอต้องกำลังตกใจกลัวจนตัวสั่นอยู่แน่นอน ด้วยไม่อยากจะให้เธอตกใจมากไปกว่านี้ ผมจึงพูดกับเธอในระยะไกลๆ 'ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว' ผมปลอบ 'มันวิ่งหนีไปแล้ว คุณปลอดภัยแล้วตอนนี้' ……..เธอเงียบไปสักพัก แล้วผมก็ได้ยินเธอเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ 'พ่อคะ นั่นพ่อเหรอคะ' แล้วผู้ที่ก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ก็คือ แคเธอรีน ลูกสาวคนเล็กของผมเอง ... จะเกิดอะไรขึ้น หากชายผู้นี้ลังเลที่จะไม่ช่วยเด็กหญิงที่กำลังถูกทำร้าย ซึ่งท้ายที่สุดแล้ว ก็คือลูกของตัวเอง ??? (จากหนังสือที่รวบรวมเหตุการณ์บังเอิญที่เกิดขึ้นจริงในชีวิต และติดอันดับ best seller ในสหรัฐฯ) ** ต่อไปคุณคงจะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือคนแน่นอน ปล. จงอย่าลังเลที่จะช่วยเหลือคนอื่นครับ
สังคมของเราต้องการคนแบบนี้ครับ..... รับรองว่าน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ.... คิดดี..ทำดี...ต้องได้ดี ..... สักวันครับ.....
เรื่องราวโดนใจดีครับ อย่าคิดว่าไม่ใช่เรื่องตนเอง ต้องทำอะไรสักอย่าง ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยนะครับ (ไม่งั้นมันค้างคาใจแน่นอนครับ) ปล. จงอย่าลังเลที่จะช่วยเหลือคนอื่นครับ (ได้ใจครับ คุณโบตั๋น เหมือนที่คุณโบตั๋นคอยให้ความช่วยเหลือผมนะครับ ขอบคุณครับ)
