เรื่องดีๆของชาวกู้ชีพกู้ภัยในพื้นที่ หัวหมาก ลาดพร้าว....

....มีความรู้สึกดีๆและมีความประทับใจที่อยากจะเล่าประสบการณ์ของ

การทำงานร่วมกันในการ กู้ชีพ กู้ภัย ช่วยเหลื่อผู้ประสบภัยบนท้องถนน

เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2551 รับแจ้งว่ามีเหตุว.40 รถเล็กสาธารณะ(รถกระป้อ) บริเวรปากซอยลาดพร้าว 103

โดยทาง รถกู้ชีพ และ รถกู้ภัยของมูลนิธิสยามรวมใจได้ว.10ในที่เกิดและรับแจ้งว่ามีผู้ติดภายใน ผมและพี่ๆทีมงาน

ของรถพยาบาลป่อเต็กตึ้งพิทักษ์ชีพจึงได้ไปยังที่เกิดเหตุจึงพบว่ามีผู้ได้รับบาดเจ็บติดอยู่ภายในไม่สามารถนำออกมาได้จึงประสานขอ

รถอุปกรณ์เครื่องตัดถ่าง ระหว่างในการที่รอรถอุปกรณ์นั้น ทางเราคือรถพยาบาลป่อเต็กตึ้งพิทักษ์ชีพ และ หน่วยกู้ชีพสยามรวมใจ

ก็ร่วมกันให้การช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ จนกระทั่งรถอุปกรณ์มาถึงที่เกิดเหตุ และ ใช้เครื่องตัดถ่างนำผู้ได้รับบาดเจ็บออกมาได้

และ นำผู้ได้รับบาดเจ็บประฐมพยาบาลต่อบริเวรนออกตัวรถ จนเป็นที่เรียบร้อย ทางหน่วยกู้ชีพสยามรวมใจ จึงนำผู้บาดเจ็บส่งร.พ.

ที่ผมประทับใจมากที่สุดก็คือ เหตุการณ์ในครั่งนั้นไม่มีการกระทบกระทั้งแม้แต่น้อยเราทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุร่วมกันช่วยเหลื่อผู้บาดเจ็บ

คอยส่งอุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้ปฐมพยาบาลผู้ได้รับบาดเจ็บ เป็นความรู้สึกที่ประทับใจ และ ดี มากๆในวันนั้น

เสียดายที่ไม่สามารถถ่ายรูปให้ชมกันได้ครับ เนื่องจากในวันนั้นฝนตกพอสมควร หลังจากเหตุการณ์วันนั้นก็มีหลายๆเคส

ที่ได้ร่วมงานกันในที่เกิดเหตุก็ไม่มีเหตุการที่กระทบกระทั่งแต่อย่างใด ต่างคนต่างช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ

เป็นมิตรภาพดีๆที่ผมประทับใจ จึงนำมาเล่าสู่กันฟังครับ............

 

เวรี่กูด อยากเจอแบบนี่จัง จะได้ทำงานได้ราบรื่น


ผมไปถึงทีรัย ก้อทำแบบนี้ แต่ไม่ค่อยจะสงบ มีแต่คนแรงๆกัน


ปัญหาให้เขตมันถึงไม่จบกันสักที


ถ้าช่วยกันแบบนี้นะ แม่ผมคงสนับสนุนผมมากกว่านี้ ตอนออกไปทำกลัวแต่ว่าจะโดนลูกหลงรึป่าว



น่ากลัวอ่ะ ถ้าไม่มีปัญหาผมคงออกทุกผลัดเลย

 

ยังงัยก็ทำเพื่อสังคมเหมือนกัน.....สามัคคีกันไว้ดีกว่า.....ภาพกู้ภัยในสายตาคนอื่นคงจะดีขึ้นเยอะเลย....
ก็ขอให้เป็นอย่างงี้ต่อไปนะครับ

 

เป็นแบบนี้เรื่อยๆประชาชนก็จะได้ไม่เห็นเราในแง่ลบด้วยครับ

 

คนที่คิดจะเป็น อาสาสมัคร ด้วยใจนั้นมีเยอะ คนที่คิดเข้ามาแฝงตัวเพื่อ

วัตถุประสงค์ อื่นก็มี....ก็ดีใจที่ กรุงเทพกับสยาม ว.4 เหตุร่วมกันได้อย่าง

ไร้ปัญหา ยินดีด้วย.....

 

รักกันไว้ครับ

 

ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ว่างคงได้ ว.4 ทางน้ำกัน อยากมีเพื่อนมากกว่าศัตรู หวังว่า อาสากรุงเทพ จะมองสยามใหม่นะครับ และผมขอให้พวกแรงๆในสยามจงเปลี่ยนความคิดเสียที
ดีใจมากๆที่ได้ยินข่าวดีๆแบบนี้ ขอให้ทุกหน่วยงานมีแต่ความสุขตลอดไปครับ ขอบคุณครับ

 

ต้องรักกันไว้คับ

 

คนไทยต้องไม่ทิ้งกัน

 

ดีครับเป้นสิ่งที่ดีอย่างมาก เรื่องดีๆๆอย่างนี้

 

ช่วงนี้ Guest เยอะจัง ...

 

คนเดินผ่านบ้านหน่ะท่านปุ๊ก็เลยแวะมาทักทาย...หุหุหุ

 

เป็นเรื่องน่ายินดีมากมายเลยครับ อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ขอให้อาสาทุกท่าน ว.4 ราบรื่น นะครับ

 

เดินผ่านเข้าออกบ้านบ่อยๆ ดีน่ะเจ้าตั๋นไม่อยู่ เอิ๊กๆ ไม่งั้นเสียค่ายาให้เค้าเเย่เลย

 

ดีแล้วๆๆ เย้ๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงซักที

อยากเจอเรื่องดีๆแบบนี้มานานแล้ว
อ่า อ่านแล้วชื่นใจ

 

แถวบ้านผมเขาเรียกว่า ค่า ต๋อง ครับ

 

ผมก็อยากรู้จริงๆนะครับ.

ผมก็อยากรู้จริงๆเลยว่าจะมีเรื่องกันทำไมสู้เราร่วมกันทำจับมือกันช่วยเหลือกัน
ผมว่ามันจะทำให้สังคมยกย่องในทางที่ดีกว่านะกับการที่แย่งกันตีกันทำให้
สังคมมองเราไม่ดีอีกต่างหากยิ่งสังคมมองเราว่ามีอะไรแอบแฝงไปกัใหญ่
(ผมก็เคยเป็นอาสาเน้นนะเคยเป็นตั้งเริ่มทำปี40ทั้งหลายๆหน่วยงานจนตอนนี้ถอยห่าง-
ออกมาดีกว่าช่วยแบบประสพเหตุต่อหน้าหรือแบบขับผ่านพอช่วยได้ก็ช่วย-
ประสานงานให้เท่านั้นถ้าไม่มีรถจริงๆเขาทนไม่ไหวก็ขับไปส่งตามจราจรร้องขอ-
ได้คำขอบคุณแล้วมันน่าชื่นใจดีกว่ากับการที่อยู่ในสังกัดแล้วเขามองเราในแง่ไม่ดี
รถผมก็ไม่ได้บ่งบอกว่าสังกัดไหนหน่วยไหนอุปกรณ์เบื้องต้นครบทำแบบนี้ก็สบายใจดีครับ)
ในที่นี้ผมไม่ได้ว่าหน่วยงานทั่วไปนะแต่อยากให้เราร่วมกันทำเพื่อสังคมโดยไม่หวังอะไร
คุณไม่ต้องรักสีเสื้อมากนักหลอกรักได้แต่อย่าหลงไปกับมันมากจนลืมว่าเราทำอะไรอยู่ครับ.
จากคนคุ้นเคยครับ.ยินดีรักทุกหน่วยงาน..

 

ทุกที่ ทุกหน่วยมักจะมีตัวแรง ตัวเก๋า ทั้งนั้น จะกีดกัน จะไล่ยังไง

มันก็มีเข้ามาอยู่เรื่อยๆ เหมือนยุง ที่ไม่มีวันหมดไปจากโลกนี้.......

คนที่ตั้งใจจริงก็ทำกันไป ช่วยๆกัน ปล่อยให้ไอ้พวกแรงๆ เก๋าๆ

มันเจอกันเอง ........