มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ หรือเป็นเพียงฟอเวิดเมล์ส่งกานเล่นๆ มีจิงก็เลวมากๆ ไงสาวๆก็ระวังๆกันด้วยนะ สมัยนี้.... เพื่อนๆคะ > > เรามีเรื่องอยากเล่าไว้เพื่อเตือนใจลูกผู้หญิงทุกคน > > ช่วยฟอเวิดให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้นะคะ > > เราอยากให้เราเป็นรายสุดท้าย... > > เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่า > > เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองทุกครั้งที่เราได้ร! ับ FWD > > เมลมาเราเกิดความรู้สึกรำคาญและกดลบทิ้ง > > ทำให้เวลามีการเตือนอะไรเราก็ไม่เคยสนใจไม่เคยรับรู้ว่ามี > > ภัยสังคมรอบตัว > > เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเราไปรู้จักผู้ชายคนนี้ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งโดย > > บังเอิเราไปกับเพื่อนผู้หญิงหลายคนทั้งๆ > > ที่ปกติเราก็ไม่ได้เป็นคนเที่ยวกลางคืนนะ > > แต่วันนั้นเรามีนัดพบเพื่อนเก่าสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันน าน > > และเสียงโหวตของคนอยากไปที่นี่ก็มากกว่า > > เราก็เลยต้องไปเจอเพื่อนที่นั่นทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเลย > > เพื่อนเราหลายคนก็พาแฟนมาเปิดตัวซึ่งเราเองไม่เคยมีแฟน > > เราไปคนเดียวก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็นั่งพูดคุยกันตามประสาคนไม่เจอกันนาน > > แต่เราก็นั่งได้ไม่นานเริ่มรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก > > (เราเป็นภูมิแพ้)และเราก็ไม่ชอบเส ียงหนวกหู > > พูดกันก็ต้องตะโกนอ่ะเลยบอกเพื่อนๆว่า > > ขอตัวกลับก่อนเอาไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่ > > แฟนเพื่อนเราคนหนึ่งก็อาสาเดินออกไปส่งขึ้นแท็กซี่ > > เพราะว่าไม่อยากให้เราเดินคนเดียวออกจากร้านไป > > เพราะเราไม่คุ้นสถานที่เลย > > และร้านนี้ก็ไกลจากบ้านมากๆแต่พอเราเดินออกมาจากร้านไม่นาน > > รู้สึกตัวอีกที > > เราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีอยู่บนเตียงในโรงแรม แล้ว.... > > เรามองตัวเอง...ในสภาพเปลือยล่อนจ้อน...เนื้อตัวเป็นจ้ำๆ > > เรารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเรายังกะหนังไทยเลยเนอะ > > แต่มันคือเรื่องจริงนี่คือตัวเรานี่เราหรือเนี่ย.... > > เราไม่คิดว่าครั้งแรกของเราที่ทนุถนอมมากว่ายี่สิบปีจะต้องมอบให้แก่สัตว์ > > นรกตัวี้เรารวบรวมสติได้ในเวลาอันรวดเร็ว > > บอกกับตัวเองว่าเราไม่สามารถย้อ! นเวลาคืนมาได้แล้วเร าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไร > > ขึ้นกับราอีก > > ถ้าไอ้สัตว์นรกตัวนี้ตื่นขึ้นมา... > > เราอาจจะถูกมันข่มขืนอีกก็รอบได้ > > เราเลยรีบแต่งตัวแล้วหวังจะออกจากโรงแรมให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะตื่น > > เราจะวิ่งๆๆเอาร่โสมมของเราไปให้พ้นจะสถานที่แห่งนี้ให้ > > ได้เราจะต้องเอาเรื่องมันเราจะบอกที่บ้านอย่างไรดี.... > > ป่านนี้พ่อแม่เราจะห่วงขนาดไหนที่ลูกไม่กลับบ้ านทั้งคืนโดยไม่ติดต่ออะไร > > เลยเราจะแจ้งความดีไหมเพื่อนเรารู้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น > > สารพัดคำถามที่เกิดขึ้นในใจของเรา > > ทันใดนั้น..เราก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของมัน > > เราเลยรีบคว้าติดตัวออกมาด้วยหวังเป! ็นหลักฐานให้รู้ชื่อ > > สกุลว่ามันคือใครที่อยู่ > > เบอร์มือถือที่จะติดต่อเอาเรื่องมันได้เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ > > เราเลยคว้าเอ าออกมาด้วย > > ระหว่างทางที่นั่งแทกซี่เราร้องไห้ตลอดทางจนคนขับถามเราว่า > > หนูๆเป็นอะไรรึปล่าวเราได้แต่ตอบไปว่าไม่ได้เป็นอะไร > > เพิ่งเลิกกับแฟนเฉยๆ(จะให้เราบอกอย่างไร > > ว่าเราเพิ่งถูกข่มขืนมา...) > > ระหว่างนั้นเราได้ยินเสียงคนขับหวังดีคอยพูดปลอบใจเราแต่ฟังไม่ได้ศัพท์ > > เท่าไรนั > > เพราะในใจครุ่นคิดแต่เรื่องที่เราจะต้องบอกพ่อแม่เมื่อ > > เรากล ับถึงบ้านให้ได้ว่าเราเป็นอะไร > > ทำไมไม่กลับบ้านเรา...ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว > > เราบอกให้คนขับแวะร้านขายยาซื้อโพสตินอร์มา > > เราไม่เคยคิดเลยว่าเราเองคนนี้นะหรือ > > ที่เคยรู้สึกภาคภูมิใจกับความบริสุทธิของตัวเอง > > เรานี่หรือที่เคยรู้สึกเย้ยหยันลูกผู้หญิงด้วยกันเวลาที่พบกระทู้ตามเวบ > > บอร์ดว่าาอะไรกินป้องกันการท้อง > > หลังการมีเพศสัมพันธ์ได้ > > เร าเคยขยะแขยงคนเหล่านี้เพราะมองแต่เพียงว่า > > เขาเหล่านั้นไม่รักนวลสงวนตัวรักสนุกเพียงชั่ววูบ > > แต่ก็เรานี่แหละที่วันนี้ต้องกลับมาเป็นฝ่ายกล้ำกลืนบอกคนขายยาว่าต้องการ > > ยาโพสตนอร์...คนขายหยิบให้เราด้วยคำพูดว่า! < /FONT>น้อง.. > > ทีหลังกินยาคุมดีกว่านะมดลูกจะได้ไม่พัง > > ด้วยสายตาเหยียดหยามอยู่ไม่น้อย... > > แล้วเราจะทำอย่างไร..เราจะบอกเขาได้อย่างไร > > ว่ าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเรา.. > > เราได้แต่ก้มหน้ารับสภาพไป..... > > เราขึ้นแทกซี่คันเดิมที่จอดรออยู่ให้ขับส่งไปถึงที่บ้าน > > เมื่อถึงบ้านวันนั้นเป็นวันเสาร์ > > พ่อแม่เราไม่ได้ออกไปทำงานเรารีบบอกพ่อแม่ว่าเป็นลม > > มีคนนำส่งรพ.ติดต่อพ่อแม่ไม่ได้นี่เพิ่งฟื้นกลับมา > > พอดีในกระเป๋ามีเบอร์เพื่อนที่รพเขาเลยตามเพื่อนมาได้คนนึง > > มารับตัวและจ่ายค่ารักษ าไปแล้ว > > เราไม่รู้ว่าเขาเชื่อหรือไม่แต่เราคิดออกได้เท่านี้จริงๆ... > > และรีบบอกพ่อแม่ว่าขอไปนอนพักที่ห้องนอนก่อนพอขึ้นห้องนอน > > เรารีบหยิบเอามือถือและกระเป๋าสตางค์ของไอ้สัตว์นรกนั่นออกมาดู > > แล้วเราก็ต้องตกใจที่พบว่าตัวเองเป็นกำลังเป็นนางเอกคลิปวิดิโออยู่ > > มัน...มันถ่ายคลิปเก็บไว้เพื่ออะไร เพื่ออวดคนเพื่อแบลคเมล์เราหรืออะไร.. > > และไม่ ใช่แค่เราคนเดียวยังมีเพื่อนเราในนั้น > > มีคนอีกเกือบสิบคนที่ตกในสภาพเดียวกับเรา > > นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนเราคนนี้พยายามคะยั้นคะยอนัดพบเพื่อนเก่าเพื่อ > > ให้แฟตัวเองได้ลิ้มรสชาติใหม่ๆ > > หรือปล่าวเนี่ยเราเ! ลยโทรไปถามเพื่อนเรา > > เหมือนเพื่อนเราจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ยอมรับโทรศัพท์ > > และเลิกติดต่อกับเราอีกเลยเล่ามาถึงจุดนี้ > > อยากให ้เพื่อนๆทุกคนระวังตัวให้ดีอย่าไว้ใจเพื่อนตัวเอง > > อย่าให้ใครไปส่งเราตามลำพังและหากเกิดอะไรขึ้นต้องมีสติ > > หากมีโอกาสหยิบมือถือหรือกระเป๋าสตางค์มันออกมาพร้อมกับตัวด้วยก็ > > ได้เผื่อจะได้มีหลักฐานให้รู้ว่ามันคือใคร > > เรากล้าพิมพ์เพราะเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว > > ตอนนี้เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกา > > ป้าเรามีร้านอาหารที่นี่และคิดว่าจะทำง านที่นี่เลย > > คงไม่ต้องได้พบเจอกับมันอีกเราจึงกล้าเล่าให้ฟัง > > และมันก็คงทำมาเยอะจนจบมือใครดมไม่ได้หรอกว่าเราค! ือใครเว้นแต่จะถามจาก > > เพื่อนเรานนั้นแต่เราส่งข้อความไปให้เพื่อนเราว่า > > ถ้ามันบอกว่าเราคือใคร > > เราก็จะเอาคลิปของมันออกเผยแพร่เช่นกัน > > เราขู่มันไปให้สมกับความชั่วที่มันทำกะเรา > > เราก็ไม่แคร์แล้วเพราะว่าเรามีหลักฐานคือ > > คลิ ปวิดิโอที่พร้อมเล่นงานมันทุกเ! มื่อ
