มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง เมื่อวันจันทร์ที่ 24 มีนาคม 2551 เวลา 8.15 น.ถนนประชาราษฎร์สาย 1 บางซื่อ ประมาณตรงข้ามซอย 14 ก่อนถึงแยกบางโพ ผมได้เดินลงรถเมล์เพื่อจะไปยังที่ทำงาน ขณะที่ผมเดินไปนั้น ผมได้เห็นชายผู้หนึ่งกำลังพยุงคุณลุงคนหนึ่งอายุประมาณ 60 ลงไปนอนกับพื้น เพราะเขาหมดสติแล้วทราบว่าพัวน็อกพื้นอย่างรุนแรง (ลุงขี่ซาเล้งขายขนของเก่ามาอย่างเต็มคันรถและเยอะมากๆ ) วึ่งเขาอาจขับรถมาแล้วทรงตัวไม่อยู่จึงทำให้รถไถลไปชนฟุตบาทแล้วลุงตกลงมาหัวน็อกพื้น ผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปช่วยแล้วผมก็ปลดและใช้กรรไกรเสื้อลุงออกเพื่อให้อากาศถ่ายเทสะดวก แล้วผมก็ทำได้แค่โทรบอกรถพยาบาล และพัดลมให้ลุง ผมไม่แน่ใจว่าแกหายใจไหม ผมตรวจชีพจรไม่เป็น และผายปอดไม่เป็น ผมเสียใจมากที่ทำอะไรไม่เป็น จนกระทั่งมีชายผู้หนึ่งเขาก็มาผายปอดให้ลุงและปั้มหัวใจ แต่เวลาก็ผ่านมา 3-4 นาทีแล้ว แต่ผมยังเห็นเหมือนลุงมีอาการสะอึกอากาศอยู่ที่ปาก 1-2 ครั้ง ผมไล่คนที่มุงให้ออกไปไกลๆแต่ให้บางส่วนมายืนบังแดดแทน หลังจากนั้นอีก 3 นาที รถพยาบาลก็มาถึง ผมดีใจที่รถมาได้เสียที แต่ก็ไม่สบายใจว่ากลัวจะเสียคุณลุงคนนั้นไป แล้วเมื่อพยาบาลได้ตรวจดู แล้วสิ่งที่ทุก ๆ คนไม่อยากให้เป็นนั่นคือ ม่านตาคุณลุงเป็นสีฟ้าไปแล้ว พวกเราเสียคุณลุงไป มันไม่ยุติธรรมเลยหวะ.... เพราะคุณลุงเพิ่งจะขี่รถออกมาจากบ้านได้แค่ 500 เมตร อีกไม่ถึง 500 เมตรก็ถึงร้านขายของเก่าที่ลุงจะเอาของเก่าไปขายเพื่อเอาเงินมาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวของเขาแล้ว แจ่แล้วแกก็มาตายก่อนที่แกจะได้มีความสุขกับเงินที่แกหามาได้อย่างสุจริต ผมโทษตัวเองทั้งวัน ว่าทำไมตอนที่ อาจารย์สอนวิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นเมื่อตอนสมัยเรียนมัธยม แต่ผมไม่ตั้งใจเรียน ไม่สนใจมันเพราะคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว ขออภัยนะครับ 'ทำไมกูไม่ตั้งใจเรียนวะ ถ้าวันนั้นเรียนดีๆแล้วเอาความรู้มาใช้ คงจะช่วยคุณลุงทันสิ ว่ะ! ' ผมทำงานไม่ได้ทั้งวัน เพราะคิดถึงภาพคุณลุงผู้นั้นที่เสียชีวิตอยู่บนมือของผมที่พยุงแกไว้ ผมคิดว่า ถ้าตอนนั้นคนที่เดินมาเป็นคนที่เขารู้เรื่องการปฐมพยาบาลแทนที่จะเป็นผม คุณลุงคงจะรอดนะ เฮ้อ ผมผิดเองครับที่ไม่สามารถช่วยชีวิตคุณลุงผู้นั้นไว้ได้ ทั้งๆ ที่มีโอกาสที่จะเรียนวิธีเมื่อ 5 ปีที่แล้ว แต่ก็ไม่!!! ผมอยากให้คุณลุงลุกขึ้นมาแล้วพูดกับผมว่า 'ช่วยชีวิตลุงไว้หรอหนุ่ม!!' แล้วผู้ที่อยู่ข้าง ๆ แกอีกคนนั้นคือลูกสาวของแก ร้องไห้กอดกับแกด้วยความดีใจ แทนที่จะร้องไห้ด้วยความเสียใจ สิ่งนี้คงจะเป็นบทเรียน วึ่งทำให้ตั้งแต่วันนั้น ผมได้ศึกษาข้อมูลการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาตลอด เพราะอย่างน้อยผมก็ยังรู้สึกดีที่ได้กล้าเข้าไปช่วงแก แทนที่จะยืนมองผมกับพี่ชายคนหนึ่งช่วยคุณลุงผู้นั้นแล้วแดนเลี่ยงๆไปเหมือนพวกคนบางกลุ่มในบริเวณนั้นที่เหมือนไม่แสดงความเป็นห่วงเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกด้วยกันเลย เพราะอาจจะมีคนพอจะทำอะไรเป็น แต่เขากลับไม่อยากมายุ่ง ได้แต่ยืนมอง พอมีคนขับรถมอไซด์มาจอดช่วยอีก 2-3 คนถึงได้เดินกันเข้ามาดู พวกนี้ มันน่า...นัก ถ้าเป็นต่างจังหวัดบ้านเราหละนะ เนี่ยวิ่งกรูกันเข้ามาช่วยละ จริงไหมครับ??? ผมไม่อยากให้สังคมที่มีความเจริญทางด้านวัตถุแต่กลับทำใหคนมีจิตใจแบบนี้กันหมด อย่างน้องถ้าช่วยอะไรไม่ได้ก็น่าจะมาโบกรถช่วยกันหน่อยก็ดี เพราะนี่มีแค่ ผมกับพี่อีกคนแค่นั้นที่ช่วยลุงอยู่กลางถนน โดยที่รถยังวิ่งไปวิ่งมาและโอกาสที่พวกเราจะโดนชนไปด้วยก็เยอะ.... หลังจากนั้นผมก็ใส่บาตรและทำบุญอิทิศส่วนกุศลไปให้แกซึ่งที่ผมเล่าเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ 1 ผมแค่อยากให้ทุกคนลองศึกษาหาความรู้เรื่องช่วยชีวิตและปฐมพยาบาลขั้นต้นด้วย เพราะตั้งแต่วันนั้นมา ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกต่อไปแล้ว และ 2 ผมอยากให้ทุกคนมีน้ำใจกันมากขึ้นกว่านี้ ช่วยเหลือสังคมกันมากขึ้นหน่อย ไม่ใช่จะยืนมองกันเฉย ๆ ช่วยชีวิตคนเถอะครับ เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตมนุษย์แล้วแหละครับ ทุก ๆ คน บอย...
ขอแสดงความเสียใจกับคุณลุง และครอบครัวด้วยครับ ยังไงคุณลุงเค้าก็ไปสบายแล้ว ไม่ต้องลำบากอีกแล้ว อย่างน้อย เราก็เต็มใจที่จะช่วยชีวิต คนดีๆหนึ่งคน อย่างสุดความสามารถแล้ว ยังไง ขออเอาใจช่วยครับ
สุดยอดครับ ถึงจะช่วยไม่เป็น แต่น้ำใจล้นเหลือแบบนี้ ผมว่าลุงเค้าก็ไม่เสียใจหรอกครับ ที่เจอคนดีๆอย่างคุณบอย อย่าเสียใจครับ คนแบบนี้หายากในสังคมไทยสมัยนี้ ชื่นชมๆ
ไม่ต้องโทษตัวเองเลยครับ อ่านแล้วก็เสียใจนะ แต่ก็ดีใจที่ยังมีคนดีในสังคม เราพยายามเต็มที่แล้วครับ เสียใจกับครอบครัวคุณลุงด้วย ขอให้คุณบอย หายเศร้าไวๆครับ
เห็นด้วยกับทุกคนครับ ไม่ใช่ความผิดของคุณบอยหรอกครับ อย่างน้อยคุณก็ได้ช่วยคุณลุงจนสุดความสามารถแล้ว ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวคุณลุงด้วยครับ
คุณบอย คุณเป็นคนดีในสังคมแล้วครับ ได้ช่วยเหลือจนสุดความสามารถแล้ว เสียใจกับญาติพี่น้องคุณลุงด้วยครับ ไปสบายแล้ว.........
ถึงตัวคุณบอย จะช่วยคุณลุงเข้าไว้ไม่ได้ แต่ผมก็นับถือน้ำใจ คุณบอยนะคับ ที่คุณบอยไม่ได้เป็นเพียงแค่ "ไทยมุง" ถึงตัวจะไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านั้น แต่ใจคุณบอยได้ช่วยลุงคนนั้นไปเกินร้อยแล้วคับ ขอแสดงความเสียใจต่อสมาชิกที่อยู่ในครอบครัวของคุณลุงด้วย ที่ต้องสูญเสียเสาหลักไปอีก1ต้น....
ขอบคุณกำลังใจจากพี่ ๆ ST มาก ๆ เลยครับผมต้องขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาขอบคุณตั้งนานครับ ผมสบายใจขึ้นเยอะมากแล้วครับ แต่ก่อนอื่นขอให้ทุก ๆ คนตั้งใจทำความดีและช่วยเหลือคนอื่น ๆ มาก ๆ นะครับเพราะถ้าได้ฟังเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ จะทำให้ทุก ๆ คนอยากทำความดีแน่นอนครับ ลองฟังเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ดูนะครับพี่ ๆ ทุก ๆ คน " เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาตอนค่ำ ๆ ก่อนที่ผมจะนอน มีเพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนสนิทผมมาก แล้วนิสัยเขาเป็นคนชอบทำบุญมาก และที่สำคัญ เขาไม่เคยโกหกผมด้วย ซึ่งไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว เขาโทรมาหาผม แล้วก็ถามผมว่า ช่วงนี้ไปทำอะไรมารึเปล่า ผมก็ถามว่าทำไม เขาเลยบอกอย่างนี้ครับ ตั้งใจฟังนะครับ...ตอนกลางวันที่เขาทำงานอยู่เขาได้เผลอหลับไป แล้วก็ฝันว่ามีคุณลุงผู้ชายคนหนึ่ง แก่ ๆ หน่อย เสื้อไม่ใส่ ตัวเปียก มีน้ำหยด ได้มาพูดกับเขาว่า "ลุงหนาว ๆ แล้วผากไปบอกเพื่อนชื่อบอยหน่อยนะว่า ลุงขอบใจในความหวังดีของเพื่อนที่ชื่อบอยมาก ๆ " แล้วเพื่อนผมก็สะดุ้งตื่นเลย ผมจำได้แค่ว่าผมยังไม่ได้โทรบอกใคร ๆ เลย นอกจากแค่ว่ามาโพสในเวปนี้แค่นั้นเอง ผมได้ยินอย่างงั้นแล้ว โห ...เข้าใจความรู้สึกใช่ไหมครับพี่ ๆ!!! ....สุด ๆๆ เลยครับ.... แล้ววันศุกร์ตอนเย็น ผมทำระเป๋าเงินหล่นก่อนจะขึ้น ตุ๊ก ๆ แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่เดินตามผมมา เขาร้องบอกผมก่อนจะตุ๊ก ๆ จะไปว่า "น้องครับ กระเป๋าเงินตกครับ" โอ้โห เข้าใจความรู้สึกนะครับ ทำดีแล้วได้ดีจิง ๆ อย่างที่ พี่หนุ่มบอกเลยครับ ตอนนี้ใครที่รู้ตัวเองว่าทำผิดอะไรอยู่ก็เลิกดีกว่านะครับ หรือใครที่อยากทำดีก็รีบทำซะนะครับ พี่ ๆ ทุกคนจะรู้เองว่า ทำความดีแล้วความรู้สึกจะเป็นอย่างไร ผมขอเป็นกำลังใจให้คนทำดีทุก ๆ คนนะครับ......
อย่าโทษตัวเองเลยคับแค่คุณลงไปช่วยแกเท่าที่ทำได้ก็นับว่าใช้ได้แล้วคับคิดดูปัจจุบันจะมีสักกี่คนที่จะจอดรถลงไปเพื่อช่วยเหลือขนาดผู้หญิงที่ตกเป็นข่าวถูกคนร้ายเท๊กซี่ปล้นหนีลงจากรถตรงป้ายรถเมล์ยังไม่มีคนช่วยเลย การที่คุณทำเท่าที่ทำได้ก็นับว่าเป็นคนดีแล้วคับ
เสียใจกับครอบครัวของคุณลุงด้วยครับ พี่ทำดีที่สุดแล้วครับอยากให้คนในเมืองมีน้ำใจอย่างพี่มั่งสังคมจะน่าอยู่ขึ้นเยอะ + อ้างถึง ตอบกลับ
