###เรื่องน่าเศร้าของ คนคนนึงช่วยผมทีว่าต้องทำไงต่อ #######

เรื่องมีอยู่ว่า ผุ้ชายคนนึง รัก ผู้หญิงคนนั้นมาก แต่
มันก้อมีเหตุการณ์ทำให้เราต้องแยกจากกัน โดย ที่ เราไม่สามารถกลับมารัก
กันเหมือนเดิมได้อีก มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า แต่ก้อไม่รุ้จาเล่าให้ใครฟัง
นอกจากเพื่อนๆ พี่ๆ ชาว E36 ว่าถ้าเรารักใคร แล้วคนนั้นรักเรามากๆ เรา
ก้ควรจะรักษาเขาไว้รักษาความรักนั้นไว้ให้ดีที่สุดนะครับ แล้วไม่งั้นจาเสียใจ
ภายหลัง
แล้วมันก้อเกิดขึ้นกับผมจิงๆ
การที่เรารักใครนานๆ อยู่ด้วยกันมานาน มันทำให้เราได้รู้จักคำว่าผูกพันครับ
มีอยู่ครั้งนึงเราทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
คนนึงเสียใจ จากคำๆนึงซึ่ง บาดใจเขา แต่ตอนเลิกกันใหม่ๆเขาก้อยัง
โทรหากันอยู่เรื่อยๆ เราก้อยังคุยกันเหมือนเคยเพราะความรักนานแสนนาน
แต่พอเวลาผ่านไปซักสองสามเดือน เวลาทำให้เรา
และเพราะเป็นความโง่ของผมเองด้วยที่ชะล่าใจว่าเขาคงไม่มีใครหรอก
จึงทำให้เป็นช่องโหว่ของการผูกสัมพันครั้งนี้
ต้องห่างกัน และในที่สุด เขาก้อเริ่มมีคนคนนึงเข้ามาในชีวิตซึ่งตอนนั้นเอง
ทำให้เราได้รู้สึกเสียใจมาก ที่เราปล่อยเวลาให้ร่วงเลยไปจนทำให้ความ
สัมพันของเรา ห่างกันเรื่อย แทนที่จะเชื่อมความสัมพันมันให้แน่น
แต่เราสองคนดันทำให้มันห่างเหินเรื่อยๆ จนครั้งสุดท้ายเขาโทรมา
บอกว่า เรามีคนใหม่เข้ามาในชีวิตแล้วนะ ซึ่งช่วงนั้นเองทำให้ผม
สะเทือนใจเลยว่า นี่ผมกำลังทำไรอยู่ซึ่งเขามาบอกเราว่า
เธอจาคุยกับเราต่อไปหรอ ในเมื่อเรามีคนใหม่หนะ
ผมบอกเขาไปว่า การที่เรารักใครซักคนมากๆมันย่อมให้กันได้ทุกอย่าง
ไม่ว่าเธอจาเป็นยังไงขอให้ได้ยินเสียงเธอในวันนั้นก้อพอ
แต่มันอาจจะเป็นคำพุดของคนคนๆนึงที่โง่มาก
มันอาจจะเจ็บมาก ใช่มั้ยครับ
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะทำไงต่อไป
อ้างว้าง......อยู่คนเดียว........ทั้งที่เคยมีเค้าอยู่
ตื่นมาก้อเจอหน้ากัน........กลับมาก้อเห็นหน้ากัน
มีคนคอยดูแล ........แต่วันนี้มันหายไปทุกอย่าง
เห้อ..........น่าเสียดายวันเหล่านี้นะครับ :cry:

 

ก้ออยากจาเตือนว่า รักคนที่เขารักเรามากๆครับ อย่าทำให้อะไรดีมันต้องจากกันไปเลย
แล้ววันนั้นมันจะไม่สามารถกลับมาได้อีก

 

โอ๋ๆๆ อย่าไปเครียดงับ ส่วนของผมตื่นมาก้อเจอแต่หมอนข้างและพ้าห่ม ค้าบ

 

หุๆ ผมก้อเคยเป้น เศร้า....

 

แย่จัง อ่านแล้วเศร้า

 

อย่าไปเศราเลยคับ ลูกผู้ชายเดินหน้าต่อไปคับ

 

:cry::cry::cry:

 

ฟาม ร๊าก

 

เท่าที่อ่านนะเด็กๆเจอมาหนักว่านี้เยอะเป็นรักครั้งแรกสุดๆ (อายุตอนนั้น 28) ไม่ได้ซ้ำเติมนะแค่อยากบอกว่าชีวิตเป็นของเรายังไงเราก็ต้องเดินต่อไปไอ้เรื่องไม่คิดน่ะไม่มีทางเวลาเท่านั้นที่ช่วยได้เดี๋ยวก็ลืมเชื่อดิยิ่งมีคนใหม่แล้วดีกว่าเก่านะลืมเอาง่ายๆแถมกลับมาคิดว่าตอนนั้นกรูเป็นบ้าอะไรว๊ะไร้สาระฉิบเป๋งขออย่างเดียวอย่าปิดกั้นตัวเองแค่นั้น ตอนนี้คุณอาจไม่เชื่อแต่เมื่อเวลานั้นมาถึงคุณจะรู้

 

เห็นด้วยคับคอนเฟิร์ม