Stuttgart Team ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของ Mr.Eddie (Jakobsson karl edvard) ด้วยครับ เมื่อเวลา 00.20 น. วันที่ 11 ธ.ค. 50 พ.ต.ท.ไสว องอาจ พนักงานสอบสวน สภ.เมืองพัทยา ได้รับแจ้งว่ามีนักท่องเที่ยวต่างชาติเสียชีวิตอยู่ในห้องพัก เบอร์ ดี5 บนอาคารพาณิชย์ให้เช่าเลขที่ 111/254-5 ม.9 ใกล้เคียงโรงแรม มารินทร์เพลส ซอยบัวขาว ต.หนองปรือ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี หลังรับแจ้งจึงนำกำลังไปตรวจสอบ พร้อมหน่วยกู้ภัยมูลนิธิสว่างบริบูรณ์พัทยา ที่เกิดเหตุเป็นอาคารพาณิชย์ 2 คูหา จำนวน 5 ชั้น ด้านล่างเปิดเป็นร้าน สตาร์ไน้ท์คาราโอเกะ ส่วนชั้นบนเป็นห้องพักให้เช่า เจ้าหน้าที่ขึ้นไปตรวจสอบบนห้องที่เกิดเหตุซึ่งอยู่บนชั้นที่ 5 ภายในห้องน้ำพบศพ MR.JAKOBSSON KARL EDVARD 77 ปี สัญชาติ สวีเดน หนังสือเดินทางหมายเลข 52924974 ในสภาพนอนหงาย ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า สวมใส่เพียงกางเกงชั้นในสีน้ำเงินเพียงตัวเดียวซึ่งถลกลงมาจนเห็นอวัยวะเพศ ข้างตัวพบ ฟันปลอมและนาฬิกาข้อมือตกอยู่ จากการพลิกศพตรวจสอบร่างกายไม่มีร่องรอยการต่อสู้หรือถูกทำร้ายพบเพียงบริเวณศีรษะด้านหลังมีแผลแตกและเลือดไหล คาดว่าผู้ตายล้มศีรษะฟาดพื้นเสียชีวิตมาแล้วไม่เกิน 2 วัน เจ้าหน้าที่จึงนำศพส่งไปสถาบันนิติเวชเพื่อชันสูตสาเหตุการตายที่แน่ชัดเพื่อแจ้งสถานทูตต่อไป จากการตรวจสอบทรัพย์สินภายในห้องยังอรบไม่มีร่องรอยการรื้อค้นแต่อย่างใด พบเพียงยารักษาโรคจากโรงพยาบาลเอกชน จำนวนหนึ่งวางอยู่ที่โต๊ะ ทั้งยังพบรูปถ่าย ของ MR.JAKOBSSON ฯ ผู้ตายซึ่งพบว่า ผู้ตายนั้นเป็น นักกีฬาแข่งรถคาร์ท ชื่อดังระดับโลก ซึ่งได้ร่วมการแข่งขันรถยนต์ทางเรียบรุ่นเล็ก รถคาร์ท หรือ โกคาส และได้แชมป์ชนะเลิศอันดับที่หนึ่งตั้งแต่อดีต วัยเด็ก จนถึงอายุปัจจุบัน จากสนามแข่ง ทั้งในต่างประเทศและภายในประเทศไทย ซึ่งปัจจุบันยังได้แชมป์ประเทศไทย ในรุ่นสูงอายุ จากสนามแข่ง ที่ จ.สระบุรี เมื่อต้นเดือน พฤศจิกายน 2007 ที่ผ่านมา และจะเตรียมแข่งขันที่อีกหลายรายการ โดย นายปีเตอร์ เพื่อนคนสนิทของ ผู้ตาย ให้การว่า Jakobsson ฯ ผู้ตาย เป็นนักกีฬาแข่งรถคาร์ทชื่อดังของโลกทีเดียว ตั้งแต่เด็กจนอายุมากในปัจจุบัน ได้แข่งขันรถคาร์ทมา ในสนามดังระดับประเทศและระดับโลกมาแล้วหลายรายการและเป็นแชมป์รายรายการ โดยเฉพาะรุ่น สูงอายุ นั้นเป็นแชมป์สนามใหญ่ๆเกือบทุกสนาม ซึ่งชื่อของผู้ตายเป็นที่รู้จักในวงการนักแข่งรถคาร์ท และยัง เคยลงบันทึกสถิติการแข่งขันไว้ใน กินเนสบุ๊กส์ อีกด้วย และล่าสุดก็รับแชมป์ในสนามแข่ง กีฬารถคาร์ทในเมืองไทย ในการแข่งขันรายการ THAILAND GRAND PRIX AKOC 2007 เมื่อวันที่ 3-4 พฤศจิกายน ที่สนาม S.C.Motorsport อ.บ้านหมอ สระบุรี ผ่านมาหมาดๆ ก่อนที่จะมาพบว่าผู้ตายเสียชีวิตนั้น ตนไม่เห็นผู้ตายมาหลายวันซึ่งปกติแล้ว ผู้ตายจะไปออกกำลังกายที่ร้านฟิตเน็ต ร้านประจำด้วยกนเสมอ และเมื่อประมาณ 5 วันก่อน ทราบว่าเพื่อนป่วยและไปโรงพยาบาลมาพักอยู่ที่ห้องโดยไม่มีใครดูแล หลังจากนั้นตนพยายามโทรศัพท์หาก็ไม่สามารถติดต่อไป จนเริ่มแปลกใจจึงมาดูที่ห้อง ก็พบว่ามีกลิ่นเหม็นเน่าโชยออกมาจากในห้อง จึงแจ้งให้เจ้าของหอพักมาเปิดประตูดูก็พบว่าเพื่อนตนเสียชีวิตอยู่ในห้องดังกล่าว เบื้องต้นเจ้าหน้าที่ตำรวจสันนิษฐานว่า MR.JAKOBSSON กำลังนั่งปัสสาวะอยู่ในห้องน้ำระหว่างที่กำลังลุกขึ้นจากโถส้วมนั้น เกิดอาการหน้ามืดกะทันหันเนื่องจากวัยที่ชรามาก จนทำให้หงายลังล้มศีรษะฟาดฟื้นจนเสียชีวิตดังกล่าว ซึ่งเสียชีวิตมาแล้วไม่เกิน 2 วัน อย่างไรก็ตามสาเหตุการตายที่แน่ชัดต้องรอผลการตรวจชันสูตจากสถาบันนิติเวชเพื่อยันยันอีกครั้ง
ผมขออนุญาติ เอาประวัติคร่าวๆ ของคุณ eddie ที่คุณ martin stuvik ได้สัมภาษณ์ ไว้เมื่อวันที่ 26 มกราคม 2006 มาลงด้วยครับ ผมขออนุญาติ เอาประวัติคร่าวๆ ของคุณ eddie ที่คุณ martin stuvik ได้สัมภาษณ์ ไว้เมื่อวันที่ 26 มกราคม 2006 มาลงด้วยครับ โดยข้อความทั้งหมด และ รูปภาพ ผมก๊อปปี๊มาจาก www.kartthai.com ครับ Eddie was born in Stockholms Gamla Stan (thats in a far away land called Sweden) on a shiny day in May 1930, the 31st to be exact. Thats like like. well according to my Abacus that is like almost 76 years ago. You have surely seen Eddie in his Yellow and Blue flagged kart (as you would have guessed that is the Swedish national colors), zooming around on the Thai National Races the last few years. Standing 190 cm tall with a bodybuilders bearing, Eddie is no ordinary 75 year old. In fact Eddie finished second overall in the Clubman class in the last SuperKart race of 2005 at Seacon. So, who is this guy? Eddie started racing back in 1954 (thats in fact before I was born) with stockcar on oval tracks back in his native Sweden. The series had few, if any rules and the winner would be the one who could complete the most laps in 20 minutes. Competition were commonly knocked out or rolled over. Bear in mind that details like helmets, safety belts and the likes were not yet invented. Eddie first stockcar was a 1936 Chevrolet and he found himself forever hooked on racing. In 1955 Eddie switched to the new and exiting F3 Midget class which was mainly raced on road circuits around Europe. A modern racer, it was one of the very first formula cars with aluminum chassis and a Jap 500 cc engine. This got him his first exposure to international racing at top level and Eddie remained for 2 years in the class. After a few years crossing back and forth across the seven seas as a sailor, Eddie again got back into international racing in the F3 class in 1966. This time the car was a 2 year old Merlin, with a 1000 cc engine that could rev. up to 10 000 RPM, an insanely high revving engine in those days. This car could reach 260 kph and Eddie went on to race on many of Europes premier tracks and road circuits. F3 races in these days could attract up to 100 hopeful racers and the competition was stiff to qualify for the final. In 1968 Eddie had a major crash at Djursland Ring in Denmark. While racing in 4th place with Ronnie Petterson leading, the lead 4 caught up to a back marker. On the straight section, racing at 170 kph, the 3 first cars managed to get past the slower car before the right hander, but as Eddie got up alongside, the guy turned in and Eddies back left wheel caught the other cars front right wheel. Eddies car was immediately thrown up in the air and barrel rolled. The car eventually landed back on its wheels and Eddie instantly tried to restart the engine. After several attempts to start he realized the front left wheel had gone flat and reluctantly climbed out of the car. Only then did he realize his right hand was demolished with one finger missing and blood streaming from a deep gash beside his right eye. The cars rear end and engine was completely smashed with the carburetors hanging by the cables and the whole car was sitting in a pond of leaking racing fuel. Next thing he knows he is in an ambulance on his way to a Danish hospital ICU. In February 1969 Frank Williams called Eddie to ask if he wanted to buy Japanese racer Tetsu Ikusawas 1968 mod. Brabham BT28. The car was in mint condition and Eddie was prepared to sacrifice his right arm to get this beauty of a car. He was though short of money and had to sell his Merlin, all his spare parts and rain tire set to scrape together enough money for the down payment and to get himself to Manchester to pick up the car. In England he proudly loaded up his new Brabham on the trailer, got himself down to Southampton and onto the Bilbao ferry to make the Spanish F3 round in Jarama on the 2nd of March 1969. He arrived at the Jarama track without any money whatsoever. It was there at Jarama that Eddie finally got to fire up his new BT28 for the first time. In those days the racers were given start money, about 150 USD, but only on the race Sunday. While without money, neither for food nor room, Eddie was again lucky to meet a young lady enthralled by these young men and their fast machines and room and board was suddenly not a problem any more. The BT28 was awesomely good to drive and Eddie went on to secure pole position for Sundays race. After being the pole sitter he was finally approached by sponsors who offered serious gold and honor in return for Eddie decorating his car in their logos. Things were finally going the right way for Eddie. He woke Sunday morning for the impossible sight of snow falling in Spain and all the F3 cars were covered with the white stuff. Eddie's rain tires were long since sold to finance the BT28, so he had no other option but to go out on his grooved tires (the predecessors to slicks). The race was initiated with flag start and the cars parked on the side of the track. Eddie could only watch with spinning tires and tears in his eyes, as the entire field passied him. By the second lap Eddie could not even see the 21st placed car anymore. Eddie kept going though, dead last, while the track was slowly drying. Now, this was a 45 lap race and by mid race, after being all to himself for far too long, Eddie suddenly caught sight of 21 again. With his teeth clenched Eddie shot up behind him and zoomed past. He then started working his way up through the field, picking them off one by one, his groove tires finally getting to do what they were intended for. With one lap remaining in the race Eddie was up to 4th place and the massive crowd watching was going mad. Eddie gave it all and soaring down towards the checkered flag managed to drag himself up side by side with 3rd placed American, Peter deMerit. It was only by the skin of his teeth he finished behind the American. Swiss Jürg Dubler won the race. Eddie despaired that all the promising sponsors would be lost by not winning the race, but they came through and Eddie made enough to head straight up to Hockenheim for the German F3, where he finished 5th. In 1969 Eddie raced in the Monaco F3 together with Ronnie Petterson and Nicky Lauda. Back again in the Mediterranean glamour city in 1970 he was driving a March 703, a car notoriously difficult to come to terms with. Eddie broke the clutch arm in the prefinal and had to complete without a clutch. With a bloodied gear hand, Eddie was desperately out looking for a spare part. This being Monaco, on a race weekend, everything was closed and there was definitely no help to be had from the other teams. Only Jackie Stewart, who was impressed with Eddies driving in Monaco, was willing to help. He did however not have a member to machine, so Eddie sat out down to the Monte Carlo harbor to find suitable metal. He eventually spotted a solid looking metal table at a quay side French restaurant and as soon as the lights went out, the table lost its foot. He got the table foot back to the Stewart team and overnight this was machined to a perfect fit and allowed Eddie to enter the final. There were 96 cars in total for the F3 race in Monaco that year, these were qualified down to 44 cars which then raced one heat each. 11 from each heat went to the final. Eddie was 22nd on the grid for the final and went on to finish 11th. In 1971 F3 saw a revolution with 1600 cc engines, direct fuel injection, 5 speed gear box, differential axle, slicks and low profile tires. Eddie again went back to Brabham, getting himself into the famous BT35 chassis. His year best was 4th at the Avus track in West Berlin after a harrowing trip through communist East Germanys transit roads. Eddie continued racing the BT35 until 1974. Eddie eventually relocated to become a full time Pattaya resident in 1995 and has been involved in the local karting scene for several years. In between races Eddie makes a living as a personal trainer and fitness consultant. This interview was made in Pattaya in January 2006 and the last question on my list to Eddie was: How long will you keep on racing ? Now Eddie, being Eddie had a completely different take on this question then what I had. Eddie: Well, you know without sponsors it is hard to keep going at a competitive level, but I will drive as many racers as I can. If I could find a sponsor I would definitely go for the Championship !
