พอดีไปเจอมา

> ( เรื่องจริงของ พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ) > >

มีคนเล่าให้ฟังว่า... สมัยก่อน...คุณพงษ์เทพ
> > กระโดนชำนาญ...ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต..
> > แกอยู่ในป่า...กับเพื่อน 5 - 6
> > คน...ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกัน...ล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร...
> >
> > วันหนึ่ง...เป็นเวรของคุณพงษ์เทพ
> > แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า...เดินเข้าป่าไป...
> > อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ...คือแกงเนื้อลิง...
> >
> > พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก.
> >
> > เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้...หันหลังให้..
> > แกก็รีบยกปืนประทับบ่า...ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตัวลิง..
> >
> > เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดข ึ้น...
> > ปกติ...ลิงพอถูกยิง..จะหล่นตุ๊บ...จาก ต้นไม้ทันที...
> >
> > แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา...
> > จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้...
> > เพราะคุณพงษ์เทพ...แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้
> > เป้าใหญ่ขนาดนี้...ไม่พลาดแน่นอน...
> > ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง...
> > ร้องโหยหวน...เสียงดังมาก... ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน
> > ออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ... วิ่งแห่กันเข้ามาหา
> > ลิงตัวที่ถูกยิง... แล้วร้องโหยหวน...เหมือนกันหมด...
> >
> > แกตกใจ...ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
> >
> > สักครู่...ลิงตัวที่ถูกยิง... โยนวัตถุเล็กๆ...สีดำ ๆ
> > ..ชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด... แล้วก็หล่นตุ๊บ...
> > ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพ...รีบวิ่งไปดู...
> > ลิงถูกยิงเข้าที่หลัง... ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน..เต็มตัว...
> > คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี...
> > ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะที่ถูกยิง...
> > เธอกำลังให้นม ลูก...
> >
> > ลูกตัว น้อย...กำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง..
> > ถ้าเป็นลิงตัวอื่น... จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้..
> >
> > แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้...ยังตายไม่ได้..
> >
> > เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ...คือ...
> > รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย...
> > เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้...แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...
> > มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ...
> > พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด...


> > ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก...ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ..
> > แล้วก็ฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
> >
> > หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูก...ถูกพาไป
> > จนลับสายตาแล้ว.. แน่ใจว่า...ลูกปลอดภัยแล้ว...
> > จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา...ตาย..
> >
> > คุณพงษ์เทพ...ก้มมองหน้าลิง..แล้วร้องไห้...
> > เพราะที่เบ้าตาลิง...มีหยดน้ำตาใส ๆ. กำลังไหลริน...
> > คุณพงษ์เทพ..รีบเดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาทิ้ง...
> > ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลย...ตลอดชีวิต..
> >
> > และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่..ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย ...
> > เป็นแรงบันดาลใจ. ให้พงษ์เทพ...แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...
> > ชื่อว่า... ' ลิงทะโมน... '
> > เพื่อยกย่อง...เชิดชู...คุณค่าของความรัก...ที่แม่...มีต่อลูก
> >
> > *****************
> >
> > แม่นะหรือ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่
> > คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร
> > คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
> >
> > คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
> > กลุ้มเรื่องทุกข์
> > คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
> > คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
> > คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
> >
> > เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
> > เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
> > เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
> > เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป
> >
> > เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
> > เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
> > เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
> > จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี
> >
> > สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
> > พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
> > สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
> > จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
> >
> >
> > ----- จบการส่งต่อข้อความ -----
> >
> > อย่าลืม ก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส.....
คนเดินทาง

โพสต์: 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 20 ส.ค. 2008, 13:49

 

อ่านแล้วรู้สึกเลยครับ คนเป็นแม่นี่ภาระใหญ่หลวงนัก

 

เฮ้อเศร้า

 

ซึ่งจังคร๊าบบ

 

.....

 

ลิงทะโมน ชอบจัง

 

น้ำตาหอยทาก ก็เรื่องจริง

 

:cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry:

 

สุด ยอด

 

ขึ้นชื่อว่า.... แม่ ... นี่ ภาระใหญ่หลวง

แขก ..........เศร้า:cry:ต้องคอยดูแลเด็ก เชียร์

 

บาปกรรมคงตามทันสันวัน

 

หนูรักพ่อรักแม่ที่สุดในโลกเลยครับ

 

อ่านเเล้วซึ้งจริงๆ คับพี่

 

อ่านแล้วเศร้า ขอบคุณครับที่เล่าต่อ จะได้ไปเล่าต่อบ้าง

 

อ่านแล้วเศร้าใจจังครับ

 

มันเป็นเรื่องจริงครับ
ถ้าฟังแกเล่าจะเศร้ากว่านี้เยอะ:cry:

 

คิดถึงแม่ ๆ

 

น้ำตาจะไหล
สงสารแม่ก๊าบ:cry::cry::cry: