เย็นนี้มันเศร้าจัง

ตอน ประมาณ บ่าย 3 ได้คุยกับนายที่ฟิลิปปินส์ ได้ข้อมูลของ Individual performance ของปี 2006 รู้แล้วก็เศร้านิดหน่อยเลย ปีที่แล้วพยายามตั้งใจทำงานมากๆ เหนื่อยนะยอมรับ แต่เมืองนอกไม่เห็นหรืออาจจะเห็นแต่คนอื่นคงทำได้ดีกว่า คะแนนปีนี้ออกมาเลย ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเสียเลย เศร้าจริงๆ โบนัสก็ ได้ไม่มาก แถม เงินเดือนยังขึ้นนิดหน่อย เอง เศร้าว่ะ

ปี 2007 สงสัยชะตาจะไม่ดี แต่ ไงก็เถอะ ถ้าปีที่แล้วทำขนาดนั้นแล้วยังไม่ได้เรื่อง ปีนี้ต้องทำให้มันหนักกว่านั้นอีก ไม่ดี ไม่มีใครเห็นให้มันรู้กันไป สิวะ

บอกตรงๆ หนักใจ แต่ไงก็ไม่มีทางเลือก I am not born loser

 

สู้ สู้

สู้ สู้ ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ มีคนเป็นกำลังใจให้อยู่แล้วคะ

 

เอาหน่าพี่ ว่าง ๆ แวะมากิน มาม่าผัดที่ทำงานผมป่ะล่ะ อ่ะอ่ะ

 

เอาให้เต็มที่ไปเลยครับ เอาใจช่วยครับ ... ย้ายมาอยู่บริษัทผมก็ได้ครับ ขึ้นปีละ 5 ร้อย อิอิอิ

 

เยอะนะนั่นอ่ะ ปีนึงก้อ หกพันนะพี่ สู้ผมไม่ได้ แม็กสุด ขึ้นสองขั้น สามร้อย แล้วใครมันจะไปให้สองขั้นทุกปี ฮี่ ๆๆๆ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปนะวิน ของพี่เจ้านายเสมอปรับตำแหน่งไปก็โดนรอง กจญ.เด้งกลับมา พี่ก็คิดซะว่า "ไม่เป็นไร" โอกาสยังไม่เป็นของเรา ยุคนี้มีงานทำมีเงินใช้ก็พอแล้ว

 

แอะๆๆ ปีละ 5 ร้อยนาเสี่ย มะช่ายเดือนละ 5 ร้อย

 

มาม่าผัดเลยเหรอ ขอแค่ใส่น้ำร้อนก็หรูแล้ว

 

ความเศร้า ไม่เคยจากเราไป แต่ จะอยู่กับความเศร้าอย่างไร ให้มีความสุขสิ เป็นเรื่องที่ควรทำ

เช้านี้เริ่มทำงาน ด้วยการเข้าประชุม และ ก็จบการทำงานของวันนี้ด้วยกันประชุม

มีคนมากมาย ผ่านเข้ามา พบปะกับเราในแต่ล่ะ วัน แต่จะมีสักคน ไหมที่ฟังเราและเป็นเพื่อนเราจริงๆ

 

ป่ะ วิน วันศุกร์นี้ไปปลดปล่อย กัน

ว่าแต่ ที่ทำงานหมี มาม่าผัดมีอะไรพิเศษ ไม่มีชวนกันบ้างเลยนะ

 

พี่วินสู้ๆค่ะ